#b-navbar { height:0px; visibility:hidden; display:none }

þriðjudagur, júní 13, 2006

Hróðgeir Vatnsdal - Írak - Una

Fór á tónleikana í Egilshöllu í kvöld. Færi tengdó þakkir mínar fyrir að redda miðanum og fyrir að vera í stuði. Línan "ég e alltaf í stuðu, nema á mánudeeeeeg" eins og Laddi söng hér um árið á svo sannarlega ekki við um þau. Roger var líka í stuði og enginn mánudagur var í honum. Hann tók allt það helsta og fólk reyndi að gera einhvers konar hreyfingar í stíl við tónlistina. Eldi og brennisteini var svo spýtt yfir áhorfendur trekk í trekk og líkaði þeim viðurgjörningurinn vel. svífandi geimfari sigldi yfir salinn (engir strengir, hann sveif) og öll helsu lögin fengu að hljóma, allt frá wish you were here til time, money og another brick in the wall. Roger var með nóg af anti-war áróðri og átti meðal annars eina góða línu í lagi eftir sjálfan sig, sem fjallaði um heimsókn hans til Líbanon þegar hann var ungur að árum og fékk að gista hjá fjölskyldu í Beirút. Undir laginu var spiluð stuttmynd nokkurs konar, teiknuð og textinn birtist þar líka. Línan var Oh George, oh George! That Texas education must have fucked you up when you were very very young. Mér heyrðist 15.000 íslendingum líka sú lína vel. Kannski ekki skrýtið í ljósi þess að fréttirnar frá Írak hafa verið slæmar slæmar slæmar árum saman núna og tugir manna eru sprengdir og skotnir þar á hverjum degi í borgarastyrjöldinni sem þar geisar. Það virðast allir sjá nema einn og einn sem er ennþá með múffurnar á eyrunum, svefngrímuna fyrir augunum, þvottaklemmuna á nefinu og sápustykkið í munninum. Annars er atvinnuviðtal á morgun og svona, spennandi hlutir að gerast. Mér líst vel á þetta allt saman. Svo má geta þess að hún Una mín er alveg stórfengleg manneskja og ég hef sennilega bara aldrei verið jafnglaður með henni og núna, þó svo að þetta hafi reyndar verið einn allsherjar rússíbani gleði og hamingju undanfarin ár. Nú er sambandið einhvers konar háslétta, ekki happiness heldur euphoria.

mánudagur, júní 12, 2006

Nonnanafnanefnd

Við matarborðið heima í Garðabænum í kvöld kom fram hugmynd sem ógnar tilveru ríkisstofnunar þeirrar er nefnd er mannanafnanefnd. Þessa hugmynd þurfa góðir (og illir) og gegnir frjálshyggjumenn að taka upp á arma sína. Bróðurdóttir mín á nefnilega frænda sem heitir Rútur. Sú hugmynd kom fram að hún yrði nefnd eftir honum og skírð Rútína. Slíkt nafn samræmist beygingarreglum íslensks máls og mikil hefð er auðvitað fyrir nöfnum sem enda á -ína. Hermína, Jónína o.s.frv. Nefndin yrði nauðbeygð til þess að samþykkja nafnið og með það sama væri fáránleiki hennar öllum ljós. Í kjölfarið yrði fjölmiðlafár og nefndin svo lögð niður. Það verður að reikna með því að nú orðið er miklu auðveldara að koma af stað fjölmiðlafári, enda leitar NFS að fréttamat logandi ljósi allan sólarhringinn. Sigmundur Ernir væri eflaust til í að hleypa brúnum yfir þessu máli á skjánum nokkur kvöld í röð. Annars er það af mér að segja að ég er landkrabbi, fer ekki út á sjó og er að leita mér að vinnu. Tími til kominn að breyta til, það rann upp fyrir mér nú fyrir skemmstu. Hamingjan er alls ráðandi í lífinu, enda ekki annað hægt þegar maður er með svona gott tan.

fimmtudagur, júní 08, 2006

Hvað í fjáranum...

Alltaf er þetta nú svona. Maður má ekki víkja sér frá í smá stund og þá er allt komið í háaloft. Ég fer vestur um haf í nokkrar vikur og svo þegar ég kem til baka þá er kjölfesta íslenskra stjórnmála, íslenskrar menningar og íslenskrar þjóðerniskenndar, Framsóknarflokkurinn, í algjöru uppnámi og Finnur Ingólfsson er í óðaönn að reyna valdarán í landinu. Hvílíkt og annað eins. Eins gott að ég er kominn aftur.