.

Hlynur Jónsson... ...er bróðir Konráðs Jónssonar og þar af leiðandi að öllum líkindum hinn vænsti maður. Það hefur verið smá netumræða í gangi um fóstureyðingar og rakst ég á þá umræðu á tíkinni nú rétt áðan, sem ég ligg heima með hálsbólgu og kverkaskít og almenn leiðindi og hef ekkert að gera mun ég blogga um það. Hlynur skrifar á uf.is og er frjálshyggjumaður og fylgjandi verndun lífs. Hann segir í seinni grein sinni: ,,Ég vil banna fóstureyðingar. Anna Pála Sverrisdóttir, sem skrifaði greinina á Múrnum, benti á þann punkt á NFS í fyrradag að óreyndir einstaklingar myndu annast fóstureyðingar ólöglega ef fóstureyðingar væru bannaðar. Þetta hefur gerst í löndum þar sem fóstureyðingar eru bannaðar og láta konurnar oft lífið vegna vanþekkingar þeirra sem annast eyðingarnar. Það eru samt engin rök gegn banni. Konan tekur sjálf ákvörðun um að eyða fóstrinu og ákveður að taka þá áhættu sem fylgir." Gott og vel. En ef við breytum efnisgreininni aðeins þá verður hún svona: ,,Ég vil banna eiturlyf. Anna Pála Sverrisdóttir, sem skrifaði greinina á Múrnum, benti á þann punkt á NFS í fyrradag að ótímdir glæpamenn myndu annast sölu og tilbúning á fíkniefnum ólöglega ef fíkniefni væru bönnuð. Þetta hefur gerst í löndum þar sem fíkniefni eru bönnuð og láta eiturlyfjanotendur oft lífið vegna vanþekkingar þeirra sem annast framleiðslu og sölu fíkniefnanna. Það eru samt engin rök gegn banni. Fíkillinn tekur sjálfur ákvörðun um að eyða lífi sínu í fíkniefnaneyslu og ákveður að taka þá áhættu sem fylgir." Ég býst þá við því að Hlynur noti ekki þau rök frjálshyggjunnar í fíkniefnaumræðunni að aflétting bannsins geri efnin öruggari (fólki t.d. ekki seld vitlaus lyf, eða gölluð lyf sem valda dauða) og geri fíklum kleyft að kaupa sér efnin sem þeir eru háðir af fagmönnum frekar en ofbeldisfullum glæpamönnum. Það eru engin rök gegn banni, segir Hlynur. Furðulega mikil forsjárhyggja í þessari frjálshyggju. En svo er það líka þetta með fóstrið. Hlynur tekur líkingu við fæðingarblett. Að þetta fari eftir því hvaða augum maður lítur fóstrið – sem manneskju eða frumuklasa. Ég veit ekki af hverju það þarf að vera svona mikið allt eða ekkert í þessari umræðu. Ég álít okfrumu ekki vera manneskju. Ég álít okfrumu ekki einu sinni vera fóstur! A.m.k. ekki fyrr en hún er byrjuð að skipta sér upp. Kannski ekki einu sinni fyrr en frumurnar eru byrjaðar að aðgreinast eftir því hvers konar vef þær munu mynda. Ég álít fóstur ekki manneskju frá getnaði. Okfruma er einmitt það: Fruma. Hún er ekki manneskja, hún lítur ekki einu sinni þannig út, hún hefur ekki tilfinningar, enga skynjun, engan vilja, engar langanir. "Manneskja" sem hefur enga heilastarfsemi (núll, enga – legally dead) og liggur meðvitundarlaus í rúminu sínu tengd við öndunarvél, gervihjarta, blóðskilunartæki og alls kyns tæki fyrir öll líffærin, því EKKERT líffæranna virkar, er manneskja sem mér finnst bara í góðu lagi að taka úr sambandi. Þannig er okfruman. Hún er ekki með heila og líf hennar er algerlega háð líffærum móðurinnar. Mér finnst einhvern veginn ekki rétt að fórna réttindum og sjálfsákvörðunarrétti fullveðja manneskju fyrir slíkan frumuklasa. Það er alveg ljóst að línuna þarf að draga einhvers staðar annars staðar en við getnað. Hvar á þá að draga línuna? Það er það sem er svo erfitt (og þess vegna finnst mörgum þægilegt að draga hana bara við getnaðinn) en það verður í það minnsta allt annað mál að eyða fóstrinu þegar það er komið með útlit manneskju, heila og heilastarfsemi, hreyfingar og er jafnvel farið að sýna tilfinningar. Þá er þetta orðið að manneskju. Hvenær það gerist nákvæmlega veit ég ekki. Eins og sést er ég ekki að leysa nein vandamál hér. En það er í það minnsta ekkert betra að leysa dæmið vitlaust en að leysa það bara alls ekki.

posted by Önundr @ 3/17/2006 12:05:00 e.h.