Könnun Jájá, ég er orðinn alveg glataður bloggari og svona blablabla. Það er viss lægð í þessu bloggi hérna en það er allt í lagi. Gamla könnin var um stríðið í Írak og hvort menn styddu það. Niðurstöður voru einhvern veginn og þannig og hinsegin. Held að frekar margir hafi stutt það en þó heldur fleiri verið á móti því. Ég setti upp nýja könnun um djöflaeyjuna, og geta lesendur þessarar síðu þá sagt álit sitt á henni. Gaman að sjá hvort við fáum útreið eða hvort þetta er í góðu lagi. Annars skrifaði ég grein þar um daginn sem lesa má hér. Kvenfólk sem sér þetta getur sagt mér hvað því fannst um þetta. Það er auðvitað erfitt að fá ekki feedback við skrifum sínum og að vita ekki hvort fólki líkar þetta eða ekki, en á sama tíma vill maður ekki setja upp kommentakerfi eða eitthvað slíkt, of blogglegt. Annars er bara stuð.
.
fimmtudagur, mars 31, 2005
þriðjudagur, mars 29, 2005
Meira um Djöflaeyjulógóin ...ég veit að sem stendur eru þau ekki það flottasta í heimi, en við erum að fara að breyta þeim bráðum til þess að þau stingi ekki svona í augun, t.d. á bloggum sem hafa svartan bakgrunn. Bloggeigendur þurfa hins vegar ekkert að gera, við breytum bara myndinni og þá breytist hún hjá ykkur. ...reyndar gætum við þá gert eitthvað rosalega fyndið og breytt myndinni í typpamynd. En við gerum það ekki, fullorðnir mennirnir.
mánudagur, mars 28, 2005
Djöflaeyjan.com Jæja, fyrir þá sem hafa áhuga á því að hjálpa okkur drengjunum að kynna síðuna okkar er hér að finna kóða. Kóða þennan er hægt að setja inn í Template-ið sitt, t.d. nálægt linkalistanum og þá birtist lítil mynd með lógóinu okkar, en myndin sú er þá einnig tengill. Ég er búinn að setja þessa mynd upp hérna efst, hvora á sinni hlið. En þetta kemur auðvitað flottara út hjá þeim sem eru með hvítan bakgrunn. Það væri frábært ef þið vilduð setja þetta upp hjá ykkur. Það er hægara sagt en gert að fá fólk til að koma þessu inn í rúntinn, jafnvel þó að síðan sé uppfærð á hverjum einasta degi. Fyrirfram þökk til þeirra sem nenna.
miðvikudagur, mars 23, 2005
mánudagur, mars 21, 2005
Tvítugsafmæli Unu ...var haldið að Hverfisgötu 46 á laugardagskvöldið, í húsnæði sem bróðir hennar hefur yfir höndum. Byrjað var á 18 manna matarboði (tengdó kokkur - Mokki litli var aðstoðarkokkur), eftir að teknir höfðu verið nokkrir klukkutímar í að skrúbba staðinn. Þetta var ekki alveg í hreinasta lagi þarna um morguninn. Maturinn var góður og fólkið gott. Svo komu fleiri og fleiri, tónlistin fékk í sig hraðari takt og hækkaði um leið eins og stundum gerist þegar á líður. Ölvun varð nokkur og skemmtun í réttu hlutfalli við hana. Eftir lengsta partý ársins var farið á Devito's og svo heim í ólöglega hlöðnum bíl. Una er samt ekki orðin tvítug. Hún verður það 4. apríl. Ég er því ekki búinn að gefa henni neina gjöf. Föstudagurinn ...þetta var fyrsta almennilega tveggja fyllería helgin mín í afar langan tíma. Á föstudaginn var semsagt svo kallaður Orator-Mágus dagur þar sem laganemar taka viðskiptafræðinema árlega í nefið. Ég var í ræðuliði lagadeildar og flutti ræður yfir kófdrukknum sal á Gauki á stöng. Það varljóst frá byrjun að það hefði enginn áhuga á því að hlusta á eitthvað alvarlegt raus, svo við ákváðum að hafa umræðuefnið "Kynjaskipting í sturtuklefum" til þess að það væri auðvelt að koma typpum og brjóstum inn í ræðurnar. Slíkt gengur yfirleitt vel ofan í mannskapinn. Það var líka ágætt, enda frétti ég af því að umsjónarmaður Kastljóssins og næstkynþokkafyllsta kona landsins yrði oddadómari, svo mér gafst færi á að beina kjafthættinum að einhverju leyti að henni. Hún tók því ekkert illa, en dæmdi víst ekki hátt karlremburæðu félaga míns Stefáns Boga. Það var þó einstaklega góð ræða. Orator vann Orator-Mágus daginn 7-6. Sem var auðvitað mjög gott. Mér fannst skemmtilegt að sjá hvað var í raun hægt að koma með sæmilegar ræður eftir svona stuttan tíma. Samdi seinni ræðuna 3 tímum fyrir keppni og hafði ekkert æft hana, en hún var reyndar ekkert sérstök. Fyrri ræðan mín fannst mér bara skemmtileg. Þetta var eins og að vera kominn í Sólbjart aftur í MR. Mjög gaman. Svo var bara fyllerí og vitleysa. Þannig að ég var dragúldinn þegar ég skúraði þessa stóru íbúð á Hverfisgötunni daginn eftir. Í gær voru svo timburmenn ársins og ég lét mér nægja að sitja fyrir framan sjónvarpið með kók og snakk og ídýfu, horfandi á Sex and the City með kynþokkafyllstu konu landsins, Unu Sighvatsdóttur. Yfirsvefn Svo svaf ég yfir mig í morgun, en fattaði eftir á að það var enginn tími til að missa af. Gladdist ég þá mjög. En þá hringdi í mig Hrafnhildur Bragadóttir og tilkynnti mér að ég hefði sofið af mér kynningu á verkefni sem ég á að gera eftir tvær vikur. Ég vissi ekki af kynningunni af því að ég var svo upptekinn af því að vera félagsljón á föstudag og laugardag. Kíkti ekki á póstinn. Svei.
sunnudagur, mars 13, 2005
MR-FB í undanúrslitum MorfÍs Ég var að dæma keppnina í gær. Meðdómendur voru Inga Lind Karlsdóttir og Valur Grettisson. Valur var svo uppveðraður yfir því að Inga Lind var að dæma með okkur, að hann mundi ekki hvað ég hét. Það var nú gott hjá honum. En hann er víst ungskáld. Þeim er ekki viðbjargandi. Í oddadómararæðunni sagði hann að sá 150 stiga munur sem var á liðunum væri mikill. Sigurliðið hefði sko aldeilis tekið þetta. Það er nú bara ekki rétt. Ef ég man rétt voru stigin u.þ.b. 1380 - 1530. 1380/1530 er einmitt 0,902. Tapliðið með 90% af stigum sigurliðsins. Dálítið eins og fótboltaleikur sem fer 10-9. Sem er ekki rúst. Það að eitt lið sé að vinna annað með 1 stigi, eða 10 stigum, eða 20 stigum í 3000 stiga keppni er bara ekki nógu mikill munur til að gefa skýra niðurstöðu, það er innan skekkjumarka. Í gærkvöldi fannst mér lið FB betra. Ég hélt reyndar ekki að ég væri að dæma svona mikinn mun á þetta (held þó að Inga hafi dæmt meiri mun en ég) en er alveg sáttur við útkomuna. Mér fannst Haraldur og Gunnar Jónsson báðir alveg frábærir í keppninni. Aðrir keppendur góðir, en misgóðir þó. Svo var Göbbels á hvolfi líka eitthvað til að muna eftir. Tónlistin í þeirri ræðu truflaði mjög mikið og var of hátt stillt. Ræðan var hins vegar listilega vel flutt.
föstudagur, mars 11, 2005
Sæðing Við skruppum á Devito's Pizza eftir Eddie Izzard á miðvikudaginn. Þar fengum við góða pizzu að vanda og vorum sátt. Þegar út í bílinn var komið ætlaði Una að lýsa yfir ánægju sinni með þáverandi sedduástand sitt, en mismælti sig eitthvað og sagði: Gott er að vera sæddur.
þriðjudagur, mars 08, 2005
FÆRSLU EYTT VEGNA LÍFLÁTSHÓTANA FRÁ ÝMSUM AÐILJUM HÉR Í BÆ HEFUR HINN VALINKUNNI ANDANS MAÐUR ÁKVEÐIÐ AÐ EYÐA SÍÐUSTU FÆRSLU. ÉG ÓTTAST UM LÍF MITT OG TEL AÐ ÞETTA SÉ EINA LEIÐIN TIL ÞESS AÐ BJARGA EIGIN SKINNI. ÉG GET AÐEINS SAGT EITT Á ÞESSUM TÍMAPUNKTI: VARIST LISTFRÆÐINEMA.
mánudagur, mars 07, 2005
Það er margt í mysunni Ja, hvort ef ekki. London - Lundúnir (Boston - Bustúnir?) Í Lundúnum var gaman, það lékum vér oss saman, bæði úti og inni, og allir vóru með. Það var kalt í veðri og gekk á með éljum, slyddu og rigningarskúrum. Það létum við ekki á okkur fá. Upphaflega var það stefnan að taka því rólega, tjilla á því, ganga hægt um gleðinnar dyr, fara sér hægt o.s.frv. Hins vegar vorum við fljót að detta í túristagírinn og vildum sjá allt og alla. Á einum tímapunkti var ástandið orðið slíkt að Una (sem yfirleitt er sæt) var orðinn eins og krókódíll í framan, sagði "OOOOHHHH!" og sparkaði í ljósastaur í bræðiskasti vegna þess að u.þ.b. klukkutími hafði farið í einhvern flæking og vesen. Best að tæpa á einhverju hérna: Old Vic Theatre - National Anthems Fórum á föstudaginn að sjá þetta leikrit, en það er amerískt og skrifað á sjöunda áratugnum. Leikendur voru Steven Weber (gaur sem enginn man hvað heitir en allir hafa séð. Lék pabbann í framhaldsmyndinni The Shining sem var gerð alveg eftir King sögunni, og þar drap hann sjálfan sig með því að berja hausinn á sér í klessu með krokketkylfu). Svo var það Mary Stuart Masterson (æi, hún er þekkt) og Kevin Spacey (American Beauty t.d.). Spacey ku vera einn af eigendum leikhússins og í stjórn þess, sem er gott hjá honum. Sýningin var ágæt, ekkert rosaleg, en alveg ágæt bara. Fjallar um slökkviliðsmann (KS) sem treður sér inn á nýju nágrannana (SW og MSM) og byrjar að tala við þau, svo kynnast áhorfendur karakterunum betur og betur og sambandi milli þeirra gengur í bylgjum (æsingur, rólegheit, vinátta, fjandsemi etc.) Fyndið á köflum og dramatískt á köflum, en stundum fannst mér dramatíkin frekar asnaleg og mér fannst það ekki takast að gera það nógu trúverðugt sem fram fór inni á heimilinu miðað við að maðurinn hafði bara gengið þangað inn af götunni og kynnt sig. Skiptir ekki öllu máli. VUE bíóið við Leicester Square - In Good Company Það er svo sem ekki merkilegt að fara í bíó. En ég keypti popp og kók fyrir okkur niðri í sjoppunni og Una fór upp á þriðju hæð til að ná góðum sætum. Ég kom svo á eftir henni og settist hjá henni, og sá að fyrir aftan mig sat rosalega fúll Indverji (eða Pakistani). Una segir mér að þegar hún gekk inn hafi hún mætt honum á leiðinni út, og hann sagt eitthvað við hana. Svo hafi hann komið aftur inn og sest við hliðina á henni (öll sætin voru laus). Hún sagði þá við hann að sætið væri upptekið, og þá settist hann í röðina fyrir aftan hana og var fúll. Svo kom ég og settist hjá henni, en Indverjinn var farinn 5 mínútum síðar. Þetta var eitthvað kríp kannski. Matur London var víst valin matarborg heimsins um daginn af einhverjum tímaritssnepli. Einhvern veginn enduðum við alltaf á ítölskum stöðum, en þeir voru bara alveg ágætir. Við ætluðum okkur að fara á ástralskan eða nýsjálenskan eða eitthvað frumlegt, þið vitið til að prófa kengúru eða krókódíl eða einhvern fjandann. En það gekk eitthvað brösulega að finna slíkt. Fínt samt að þessir ítölsku staðir eru yfirleitt ekki það dýrir, þannig að maður getur fengið sér þríréttað og vínflösku án samviskubits. Lyftuævintýrið og Wagamama Við hittum Konráð Jónsson, Svein Biering (sem náði í okkur og skutlaði okkur svo áleiðis niður í bæ eftir á, og kunnum við honum þakkir fyrir það), og Héðinn Þórðarson til þess að fá okkur að borða á japönskum stað að nafni Wagamama. Það var fínn staður bara, með fljótri afgreiðslu, stórum skömmtum og ágætum mat. Setið var á langborðum með áföstum bekkjum. Nokkuð sniðugt. Þegar við ætluðum að fara niður í bílinn með lyftu kom hins vegar babb í bátinn. Lyftan staðnæmdist með látum (bara smá) á milli hæða. Við vorum öll í henni ásamt þrítugri konu með barn í barnakerru. Við byrjuðum að hringja viðvörunarbjöllunum og hringja í neyðarlínuna. Þar var hins vegar kona á hinum enda línunnar sem fannst þetta nú ekki merkilegt vandamál. Hún sagði okkur að hringja bara bjöllunni og einhver myndi koma. Það kom hins vegar enginn og hún ætlaði ekki mikið að hjálpa okkur. Þá byrjaði mamman að rífa kjaft alveg eins og ég veit ekki hvað og var skyndilega mjög stressuð, kannski var hún haldin ofsahræðslu við klaustur, eða klausturfóbíu eins og það heitir á ensku. Þetta virkaði hjá henni, og einhver öryggisdúd kom og hleypti okkur út manúalt. Þetta var í fyrsta skipti sem ég festist í lyftu og mér fannst það mjög gaman. Það minnti mig á það þegar handhafar forsetavalds festust í lyftunni í Perlunni (var það ekki þar?) hérna um árið. Annars tókum við bara túristana á þetta og skoðuðum gömul hús og fórum í söfn og svo út að borða á kvöldin. Að öðru Ég held að kísilgúrvinnslan á Mývatni gæti gengið betur ef menn færu að markaðssetja þetta sem lúxusvöru og fá hámarksverð fyrir hvert framleitt kíló, en ekki leggja áherslu á magnið. Þetta ætti að heita kísilgourmet. Gerið svo vel, humarsúpan fyrir þig herra og fyrir þig ungfrú er það spænskt nautakjöt með gufusoðnu grænmeti og kísilgourmetpesto.