Borg óttans Jæja. Í dag fór Una í sumarbústað. Ég skutlaði henni niður á Shell (þið vitið, þarna samráðsfyrirtækið) við Höfðabakka þar sem hún ætlaði að hitta ferðafélaga sína. Gott og vel. Við leggjum bílnum og löbbum inn í sjoppuna. Á planinu er strákur um tvítugt og hans ektakvinna í svörtum Birgittubomsum. Þau ræða við eldri mann, á að giska 65-70 ára gamlan. Þau eru eitthvað pirruð út í hann. Eitthvað eins og eitthvað hafi komið fyrir bílinn hjá þeim yngri. Við göngum framhjá, hugsum ekki út í þetta. Þegar við erum kominn heyrast öskur að utan og sá ungi er kominn í ógnandi stellingar og kominn ofan í andlitið á þeim gamla. Hann æpir: "ÞÚ ERT BARA GAMALL OG ÓNÝTUR HELVÍTIS KALLFJANDI!" Ég geng aftur út á plan og einhver annar maður sem var þarna nærstaddur kom einnig að. Skyndilega slær stráksi í áttina að þeim gamla og reynir að berja hann. Hinn stekkur til og heldur honum og gamli fer inn í bílinn sinn. Þar er konan hans í farþegasætinu. Þetta lítur út fyrir að ætla að róast. En svo ætlar strákurinn aftur í þann gamla en sami maður stöðvar hann aftur, heldur utan um hann og segir honum að hætta þessu. Hann fer þá hinum meginn við bílinn og ætlar að rífa upp hurðina, alveg brjálaður. Við stökkvum báðir á hann. Hinn heldur honum aftan frá en ég gríp í hendurnar á honum og segi við hann eitthvað á þá leið að maður ráðist ekki á gamalt fólk. Hann nær þéttu taki á hurðinni og vill opna. Hann segir eitthvað á borð við "ég sit fyrir dómi". Veit ekki nákvæmlega hvað hann átti við, og af hverju hann var að tala um það. Gæti verið að hann væri á leiðinni í fangelsi hvort eð er og hann teldi sig því geta gert hvað sem er... veit ekki alveg hvað annað ég get fengið út úr þessu. Svo gefur sá gamli í og bíllinn fer af stað. Við nokkurn veginn slepptum af honum takinu þar sem við héldum að hann myndi sleppa takinu þegar bíllinn færi af stað. En það gerði hann ekki heldur hljóp eins og fætur toguðu með bílnum og barði svo af alefli í rúðuna hjá konunni rétt áður en hann missti takið. Rúðan svignaði undan högginu og hann hlýtur að hafa meitt sig í höndinni við þetta. Bíllinn þaut burt. Hann kom aftur inn í sjoppuna. Leit hvorki á mig né hinn manninn. Tók upp peninga úr vasanum og þrykkti þeim í borðið og keypti sér nammi. Var mjög ruddalegur við afgreiðslukonuna. Gekk út í bílinn sinn og keyrði burt án þess að hafa dælt á bílinn sinn. Það var risastór Land Cruiser á 44. tommu dekkjum, sennilega bíll pabba hans. Ég held að málið hafi gengið út á að hann keyrði á mikilli ferð inn á planið, en sá gamli var seinn að fara frá dælunni með bílinn sinn. Held að strákurinn hafi rispað jeppann eitthvað á einhverju. Þetta var mjög óljóst. Hann var reiður við gamla manninn vegna þess að hann sagðist ekki bera ábyrgð á því. Manni finnst alveg magnað hvað sumir eru hamslausir og bera ekki virðingu fyrir nokkrum sköpuðum hlut að því er virðist. Hann ætlaði að berja gamlan mann um hábjartan dag á bensínstöð vegna einhvers sem, eftir því sem ég best gat séð, var alls ekki gamla manninum að kenna. Og hvað ætlaði hann að gera ef hann hefði opnað hurðina hjá konunni, ætlaði hann kannski að berja hana líka? Láta bara einhvern finna fyrir því. Það var ekki neitt mál fyrir hann að ráðast á gamalt fólk, en hann vildi ekki slást við okkur hina allavega. Hvað í fjandanum er að svona fólki? Er hægt að vera svona án þess að vera á örvandi efnum? Spyr sá sem ekki veit. Hvað í fjandanum ætlaði hann að leysa með því að berja manninn? Heimskur gaur. Ég er svo sem ánægður með að hafa brugðist við en ekki bara staðið og horft á, en það var aðallega hinn maðurinn sem stöðvaði hann. Menn þurfa að vera tilbúnir að bregðast hratt við þegar eitthvað svona gerist, en maður veltir fyrir sér hvernig maður hefði brugðist við ef hinn hefði ekki verið þarna. Nú eða ef þetta hefði verið eitthvað vöðvabúnt. Hefði ég verið nógu snöggur, ég bara eiginlega veit það ekki... Það er nú ekki eins og ég sé vanur að standa í einhverju svona. Held ég hafi ekki slegist síðan 1996 eða eitthvað, fyrir utan það þegar unglingahópur gerði aðsúg að mér og nokkrum öðrum í Hveragerði um árið. Það er nú samt bara skemmtileg minning svona eftir á, enda hljóp ég þá og stökk upp í bíl sem Magnús Davíð Norðdahl lét spóla af stað! Ég hef semsagt flúið með stæl... Áhugavert samt að eitthvað svona gerist rétt eftir að ég skrifa færslu um Herra B!
.
laugardagur, janúar 15, 2005
miðvikudagur, janúar 12, 2005
Herra B veit ætíð hvernig bregðast á við. Frank Cassata ekki. Leiðrétting á færslu Franks Cassata á www.frnak.net um óviðkunnanlegan afgreiðslumann í búð. Það er rétt að færa þetta lítið eitt frá raunveruleikanum, en Herra B, hetja þessarar sögu hefur áður komið fyrir hér á þessari síðu þó nokkuð sé um liðið síðan síðast. Eftirfarandi texti er leyfilegur aflestrar fyrir alla aldurshópa en vakin skal athygli á því að textaeftirlit ríkisins telur atriði í honum geta vakið óhug smárra barna. Herra B ætlar að kaupa sér bækur fyrir skólann. Afgreiðslumaður í búð er ókurteis við fólkið í röðinni. Allt þar til Herra B kemur til sögunnar. Herra B: Heyrðu gæti ég nokkuð fengið nótu fyrir þessu? Starfsm.: (með pirring í röddu) hefðirðu ekki getað sagt það fyrr?? Herra B: ó, fyrirgefðu, ég vissi ekki að ég þyrfti að láta þig vita af því fyrirfram... S: hrmpf, jú þess þarf... Herra B: Alltílagi, þá veit ég það bara næst, gætirðu nokkuð sett kennitölu á nótuna fyrir mig? S: (orðinn mjög fúll) Sko, það er alltof seint núna, þú verður að segja mér svona áður en þú réttir mér bækurnar! Ég þarf að bakfæra þetta allt og skanna þetta aftur ef þú átt að geta fengið nótu með kennitölu! Herra B: ó, ég vinn sko á svipuðum kassa, ég hélt að það væri í lagi að láta þig vita núna... S: Núnú, (bakkar frá kassanum og fórnar höndum) viltu ekki bara koma hérna og gera þetta sjálfur fyrst þú kannt svona mikið á kassana hjá okkur??? (þögn) Herra B horfir dauðyflislega á S. Hendurnar hanga niður með síðunum og andlit hans gefur til kynna algera vantrú á mannkynið. Herra B gengur í burtu út úr búðinni án þess að taka kortið sitt til baka. S: Hey, ætlarðu ekki að taka kortið þitt eða hvað? Díses! Herra B fer út á bílaplan, tekur upp tjörublandaðan snjó og hnoðar hann í harðan bolta sem hann svo stingur í vasann á úlpunni. Því næst tekur hann hreinan snjó og hnoðar annan bolta úr honum. Hann gengur aftur inn í búðina. S: Hvað er málið maður? Heldurðu að ég hafi allan daginnn bara spes fyrir þig af því að þú ert svo sérstakur? Herra B tekur upp hreina boltann og þrykkir honum af alefli framan í S. S hrynur í gólfið. Herra B horfir á úrhrakið, algerlega sviplaus. Ekki í uppnámi. S: Hvað er að þér maður? Það varst þú sem varst óþolandi! Hah, heldurðu að það fái eitthvað á mig að fá snjóbolta framan í mig!? The Norton Anthology of American Literature A, B og C bindi saman í pakka falla niður á höfuð S úr efstu hillu bókaskápsins sem hann féll á. Herra B tekur nú upp tjörusnjóboltann og gengur hröðum skrefum í átt að S. Hann tekur til við að troða boltanum upp í S sem baðar út höndunum með uppglennt augun. Líkamlega á iði en andlega stjarfur af bræði og undrun í senn. Herra B: Hversu líkar þér þetta væni minn? Hversu líkar þér þetta? Ég heyri ekki í þér vinur. Ég heyri ekki hvað þú ert að segja. S: Mmmmm! Aðrir búðargestir standa hugfangnir hjá og horfa. Ung stúlka hrópar upp yfir sig að gleði. Í augum hennar er glampi. Herra B tekur kortið sitt og rennir því í gegnum posann. Hann gefur sjálfum sér kvittun með kennitölu. Setur kortið í veskið og veskið í vasann. S liggur á maganum og spýtir út úr sér snjónum lafmóður. Herra B gengur fram fyrir afgreiðsluborðið og stígur á S eins og gólfmottu. Enn á ný hverfur herra B út í hversdagsleikann. Hetja skammdegisins. Hin réttláta skepna.