#b-navbar { height:0px; visibility:hidden; display:none }

þriðjudagur, desember 21, 2004

50 mínútur í próf Ég sit hér í einskismannslandinu Þjóðarbókhlöðunni. Það er einn annar maður hérna. Hann er í bol sem á stendur "Be Kind" og það er mynd af kind fyrir neðan. Það er gott. Skaðabótarétturinn eftir 50 mínútur, svo jólafrí. Ég er nú búinn að lesa helvíti mikið fyrir þetta próf. Ætli þetta sé ekki tilfinningin, sem ég mun þrá eftir 70 þegar ég verð kominn á elliheimili og óska þess að ég væri ungur í annað sinn. En svona í augnablikinu er þetta ekkert mjög þægileg tilfinning...stressið.

mánudagur, desember 20, 2004

Enn einn draumurinn Ég var í jólaboði hjá fjölskyldunni hennar Unu. Kötturinn hafði látið illa í boðinu og vildi ekki leyfa fólki að klappa sér, hvæsti á það. Ég elti hann í kringum jólatréð en svo stökk hann upp á nótnaborðið á píanóinu. Þar furðaði hann sig á hljóðunum sem heyrðust þegar hann gekk á nótunum. Skyndilega hóf hann að leika "Góða mamma" af mikilli einbeitingu. Þegar hann hafði lokið við lagið horfði hann á mig sigri hrósandi. Ég sagði fólkinu í veislunni frá þessu en engum fannst þetta neitt merkilegt. Það er kannski lýsandi fyrir það hvað ég hef lítið hlustað á tónlist undanfarna mánuði, að hann spilaði "góða mamma gefðu mér", en ekki ungverska rapsódíu til dæmis nú eða eitthvað gamalt og gott með Radiohead, Karma Police eða eitthvað.

sunnudagur, desember 19, 2004

Ekki tískunnar vegna Þetta gerði ég vegna þess að það er ómannlegt að láta mann vera að læra á fjórða sunnudegi í aðventu, á meðan faðir manns er að berja með hamri í vegginn hjá manni og móðir manns er er kokka dýrindis nautasteik inni í eldhúsinu svo ilminn leggur fram. Take my Quiz on QuizYourFriends.com!

fimmtudagur, desember 16, 2004

Draumur Í nótt dreymdi mig draum. Venjulega dreymir mig ekkisens vitleysu bévaða alltaf hreint. En í nótt var það ekki svo, að hluta til. Í nótt dreymdi mig semsagt að ég hitti vin minn Magnús Davíð Norðdahl, eftir ársútiveru hans. Ég hitti hann í Bankastrætinu rétt fyrir neðan Sólon. Ég fagnaði honum innilega og féllumst við í faðma, klöppuðum hvor öðrum á bakið og kysstumst á kinn. Voru það innileg fagnaðarlæti í meira lagi. Svo kom þarna að ljóshærð kona um fertugt, íklædd pels, og ætlaði að setjast inn í rauðan smábíl í sinni eigu (þannig man ég þetta allavega, hún gæti hafa verið með hann á rekstrarleigu eða eitthvað viðlíka, og þá kannski pelsinn líka. Ég man þetta alls ekki nógu vel). Hún fór að hlæja að okkur. Og þá sögðum við í kór: "Við erum ekkert hommar, ef þú heldur það, við höfum bara ekki sést mjög lengi!" Hún settist inn í bílinn og keyrði burt. Og þannig var nú það.

miðvikudagur, desember 15, 2004

Draumur Mig dreymdi einhvern fáránlegan draum um að ég stóð í stappi við einhverja sjómenn, hérna niðri við 11-11 í Garðabæ. Vorum að rífast um eitthvað rugl. En það er nú aldeilis hressandi ...að leggja sig svona frá 11-5. Ég er óendanlega ferskur. Óendanlega.

þriðjudagur, desember 14, 2004

Yfir morgunmatnum er heilinn að komast í gang Þá vill til að hugsanir manns séu óskipulagðar, og blandist saman almennar hugsanir um lífið og tilveruna, daglegt amstur, eitthvað sem gerðist fyrir löngu síðan o.s.frv. Í morgun samdi ég brandara yfir morgunmatnum. Í það notaði ég menntaskólaþýskuna, og biðst ég forláts ef alvitur séní sjá einhverjar málvillur. Þau geta þá bara tekið helvítis gluggaþvottastöngina niður úr skeifugörninni og haldið kjafti. Frage: Was ist mit Hitler nach dem Weltkrieg geschehen? Antwort: Er hat seinen Führerschein verloren! Hahahhahaha. Einnig legg ég til að þegar síga fer á seinni hlutann á velgengni Eiðs Smára í enska boltanum, að hann leiki í auglýsingu fyrir íslenskt morgunkorn sem ofurhetjan Hollustu-Eiður. Já og eitt að lokum. Ef maður á önd, og vill mæla hana. Á maður þá ekki alveg rétt á því?

mánudagur, desember 13, 2004

Nostradamus Það sem hefur tíðast komið á prófi í stjórnsýslurétti I undanfarin ár er eftirfarandi: 1. Andmælaréttur - 7 sinnum 2. Hæfisreglur - 6 sinnum 3. Rökstuðningur ákvörðunar - 5 sinnum 4.-5. Álitsumleitan - 4. sinnum 4.-5. Stjórnvaldsákvörðun - 4. sinnum 6.-8. Ferill máls - 3. sinnum 6.-8. Rannsóknarreglan - 3. sinnum 6.-8. Nefndir - 3. sinnum Ætli það sé þá ekki gáfulegt að leggja mesta áherslu á andmælarétt, hæfisreglur, rökstuðning, álitsumleitan og stjórnvaldsákvörðun. Ég held það nú barasta.

Eitt hnefahögg Þegar talað er um áhrif ofbeldis í sjónvarpi á fólk (ungt fólk er alltaf sagt, allt fólk...ætti að segja) er yfirleitt talað um þetta allra grófasta, hryllingsmyndir o.s.frv. Það sé svo ógeðslegt og mannskemmandi. Hins vegar er það yfirleitt svo fáránlegt og fjarstæðukennt að það er auðvelt fyrir hvaða fábjána sem er að átta sig á vitleysunni. Hins vegar hefur það komið fyrir tvisvar sinnum núna á stuttum tíma að menn hafa dáið eftir að hafa fengið eitt högg á sig. Annars vegar atvikið í Keflavík og svo í Mosfellsbæ núna. Svona lagað stafar kannski af því að viðkomandi er óvenjulega veikur fyrir, fær heilablæðingu við höggið eða eitthvað slíkt. En er það eitthvað óeðlilegt að það springi eitthvað í höfðinu á manni þegar maður fær högg á sig? Ætli það sé þá ekki versta ofbeldið í sjónvarpi, sem sýnir menn kýlda svona 20-30 sinnum án þess að þeir gefist upp. Ekki skrímsli sem éta hreinar meyjar og keðjusagarmorðingi sem snæðir fórnarlömb sín. Flestir hafa hugleitt að kýla einhvern, einfaldlega vegna þess að hann er óþolandi, en hugsa alls ekki út í að það gæti jafngilt manndrápi. Ég viðurkenni að ég er undir áhrifum frá sjónvarpi, þegar kemur að því að ákvarða hversu miklar barsmíðar menn þoli. Af hverju ætti ég ekki að vera það, ég hef séð slagsmál í sjónvarpinu svona 1000 sinnum, en í raunveruleikanum miklu sjaldnar, og þá yfirleitt ekki mikil hörkuslagsmál. Ég hef hins vegar ekki lent í slag síðan í einhvern tíma í grunnskóla held ég. Það er nú gott. En svona atvik eru náttúrulega ömurleg.

laugardagur, desember 11, 2004

Samningaréttur í gær Hvað skal segja. Jújú, þetta gekk allt í lagi held ég. Það voru fjórar spurningar. Tvær 20%, ein 15% og svo 45% raunhæft verkefni. Mér gekk held ég ekki nógu vel í verkefninu, en þar átti ég erfitt með að muna dóma sem áttu vel við. Ég kunni þó slatta af dómum um ógildingarástæður, en átti erfitt með að koma þeim við. Ég held að ég skynji ekki nógu vel hvernig mér gekk. En vissulega var tíminn fyrir prófið knappur, og kenni ég þar um tanndrætti þeim sem ég fór í um daginn. Eftir hann gat ég ekki lært í nokkra daga, og þurfti því í staðinn að lesa skaðabótarétt lengur fram í upplestrarfríið en ég hafði ætlað mér. Svei. Lærdómur í heimahúsi Einhvern veginn hefur það reynst mér erfitt að læra heima hjá mér í gegnum tíðina. Þegar ég var í gagnfræðaskóla kom ég heim eftir skóla og fór alltaf að læra með eitthvað rokk stillt á hæsta. Ósjaldan var það Nirvana. Þá sat ég og glímdi við ógurleg samokaregludæmi undir blíðum söng Kúrts Kúbeins í lögum á borð við Tourettes, Territorial pissings og Gallons of rubbing alchohol flow thru the strip. Nú get ég slíkt ekki lengur. Ég get ekki tvíbeitt mér og verð því að einbeita mér. Það gæti tengst því að námsefnið sem ég er að kynna mér núna krefjist meiri einbeitingar en samokareglan. Þjóðarbókhlaðan er frábær aðstaða til lesturs. Lýsingin þar er svo frábær. Ég persónulega þoli ekki að það séu skuggar af höndunum á mér á blaðinu sem ég er að lesa. Já, kröfuharður stúdent. Flóðlýsingu og ekkert minna. Nýlega hefur verið bætt töluvert úr lýsingunni í herberginu mínu. Ég er með borðlampa með stórri sparperu, í loftinu eru sex ljós, leslampi á veggnum og annar á litlu borði sem lýsir upp á vegginn. Aðstaðan er fín, en hér heima er svo margt sem tælir mann frá lærdómnum. Í frelsinu felast sjálfskaparvíti á borð við Sky Digital, hljómflutningstæki og Cosmo's factory diskurinn með Creedence Clearwater, blogger.com og fleira. Ég hef því ákveðið að til þess að eitthvað verði úr lærdómi hér heima í dag og á morgun, þá þurfi ég að láta fara vel um mig. Hér er ég því með einn ískaldan léttáfengan bjór, í þykku inniskónum mínum, nýbúinn að snæða pizzu. Mér líður vel. Ég þarf ekki að láta mata mig á skemmtiefni. Ég ætla sjálfur að mata mig á því skemmtiefni sem grein Páls Hreinssonar "Hvaða ákvarðanir eru stjórnvaldsákvarðanir?" er. Undraheimur lögfræðinnar, hér kem ég.

fimmtudagur, desember 09, 2004

Sunnudagsþátturinn Það er enginn hlutlaus. Það var hrint mér í skólanum.

Í mötuneytinu Já góðan dag. Ég ætla að fá tvær súpur og tvö vötn. Takk fyrir.

Í morgunsárið Fréttir á borð við http://mbl.is/mm/frettir/frett.html?nid=1115686 eru niðurdrepandi. Óvíst er hve nákvæmar upplýsingar þetta eru, en efast nokkur maður um að svona lagað gerist í stríði? Efast nokkur maður um að svona lagað gerist trekk í trekk í stríði? Hvað hugsar Íraki sem horfir upp á bandaríska hersveit murka lífið úr vopnlausum mönnum sér til gamans? Er hann að horfa upp á frelsara sína drepa vígamenn, eða geðsjúklinga drepa fólk sem hann þekkir? Og hvaða viðbrögðum getum við þá búist við frá hans hendi? Jú, ætli hann gerist ekki hryðjuverkamaður, vígamaður, uppreisnarmaður og morðingi. En þetta er allt í lagi. Því eftir hálft til tvö ár verður þetta allt um garð gengið. Lýðræði verður komið á í Írak og uppbyggingin komin á fullt. Þess vegna verðum við að líta á heildarmyndina ekki satt? Vera staðföst. Hvað var nú aftur búið að pynta menn lengi í fangelsunum áður en það komst upp? Hvað var Rumsfeld nú aftur búinn að vita af því lengi? Hvað sagði hann nú aftur þegar hneykslunin var sem mest? Og hvað er langt síðan hann sagði af sér vegna málsins? Þetta er almennilegur maður. Hann sér heildarmyndina. Er ekkert að velta sér upp úr smáatriðunum. Ég er ekki nógu staðfastur í dag.

fimmtudagur, desember 02, 2004

Listin að gera sjálfan sig að fífli í sjónvarpi Einhver sagði mér að hægt væri að mæla gáfnafar manna eftir söngrödd þeirra. Raddsviðið var þar mælikvarðinn á gáfurnar. Því hærri rödd, því heimskari maður. Ég skal ekkert um það segja hvort þetta er satt, en ég veit um söngvara sem afsannar í það minnsta ekki þessa kenningu. Hann var í sjónvarpinu. Létt fór hann með að viðhafa í máli sínu karlrembu, dónaskap, hávaða og læti, tækifærissinnaða auglýsingamennsku og sjálfumgleði. Hann verður nú suðrænni með hverju árinu sem líður og er farinn að tala íslenskuna með s-evrópskri hrynjandi. Einhvern veginn virkar það á mig sem þessi karakter komi aðeins hingað heim í heiðardalinn til þess að þerra menningarsultardropann af nefbroddi snauðs sveitalýðsins sem aldrei hefur svo mikið sem komist í sjónmál við almennilegt óperuhús. Hann er alltaf að ómaka sig og aumka sig yfir okkur með því að koma hingað og leyfa okkur að njóta hans. Það var auðvitað hálfslakt af þáttarstjórnendum að kalla menn til sín án þess að geta byggt á neinu öðru en frétt í umdeildasta dagblaði landsins. Þau höfðu í rauninni aðeins eina spurningu til að bera upp. Viðkomandi fann sig ekki knúinn til að tjá sig mikið um málið, og virtist heldur ekki þurfa þess neitt. Hins vegar voru athugasemdir hins blóðheita S-Íslendings engum til framdráttar. Honum fannst ótækt að gera athugasemdir við peningamál svona atburðar. Allur ágóði átti semsagt að renna til krabbameinssjúkra barna. Einhver áhöld voru um það hvort meira en milljón krónur hefðu gert það, eða einfaldlega farið í vasa tónleikahaldara. Hér held ég engu fram um sannleikann í því máli. Hann skiptir ekki máli hér, og tónleikahaldari eflaust mætur maður. Ákveðin upphæð fór líka til listamannanna sem komu fram á tónleikunum. Söngvaranum fannst það ekki skipta máli hverjar forsendur þeirra sem keyptu miða á tónleikana voru fyrir kaupunum. Þær voru auðvitað að peningurinn átti að renna til krabbameinssjúkra barna. Hann sagði að ef ekki hefðu verið haldnir tónleikarnir, þá hefði barasta enginn peningur farið til barnanna. Það er alveg hárrétt hjá honum. Svo ýjaði hann að því að sjónvarpsfólkið væri andsnúið krabbameinssjúkum börnum sem "fárveik eða deyjandi" horfa á heima, þar sem þau væru að agnúast út í svona smámál. Smekklegur. Við útidyrnar á heimili undirritaðs eru stundum keyptir hlutir sem heimilismenn hafa enga þörf fyrir. Yfirleitt er ástæðan sú að allur ágóði á að renna til þess að styrkja hópa fólks sem eiga undir högg að sækja. Ef ekki væri sú forsenda væri ástæðulaust að kaupa hlutina. En samkvæmt umræddum manni skiptir það í raun ekki máli hvort peningurinn fer í það sem sagt er að hann fari í. Ástæða þess er sú, ef maður túlkar orð hans, að engu var stolið frá krabbameinssjúkum börnum. Engir tónleikar - engir peningar. Það er rétt. Engu er stolið frá þeim með þessu móti. Hins vegar má færa rök fyrir því að venjulegt fólk vilji aðeins eyða tiltekinni upphæð í framlög til góðgerðamála á hverju ári. Þegar maður gefur, þá verður maður sáttari við sig sem siðferðisveru og rennur í kjölfarið síður blóðið til skyldunnar að gefa (kannski er það bara ég og allir aðrir gefa aleigu sína). Þannig getur svona frávik í raun komið niður á veikum börnum, eða hver sem það nú er sem átti að njóta góðs af. Eftir þessar athugasemdir sínar fór hann að flagga varningi sem hann er að reyna að selja um þessi jól, en eftir því sem best sást hafði ekki verið ráðgert að ræða um það í þættinum. Það er spurning hvort menn "gerðu sig nokkuð að einhverju" í þættinum. Ætli menn hafi ekki bara verið "það" bæði fyrir og eftir útsendingu.