Heiti potturinn Jæja, ætli þessi færsla fari í Moggann eins og síðasta pottafærsla? En jæja, ég var í pottinum rétt fyrir hádegið áðan. Hann var stútfullur af fólki. Þar á meðal var par um fertugt. Íslenskur karl og erlend kona (kannski grísk, er ekki viss). Karlinn talaði voðalega hátt og gerði grín að henni, en hún var ekkert of hress. Hann horfði í kringum sig til að vera viss um að allir heyrðu samtal þeirra, en hún sussaði á hann. "Could you shout a little bit louder please?" sagði hún kaldhæðin. Svo fór karlinn að nudda hana í pottinum. Svo fór hann að glotta og sagði við hana "Do you know what I am imagining right now? Hehehehe.." Hún svaraði þessu ekki, og hann hætti að nudda. Svo færðust þau smám saman í sundur og brátt var feitlagin kona komin á milli þeirra. Svo önnur. Vanlíðan erlendu konunnar virtist aukast en karlinn lá með andlitið eitt upp úr vatninu og talaði við sjálfan sig á ensku með íslenskum hreim. "This is bliiiizz. This is bliiiiizz." Á endanum fór konan aftur til hans og settist í fangið á honum, hringaði sig þar, hélt utan um hann og hjúfraði sig að hálsinum á honum. Mínar 15 mínútur í hitanum voru þá liðnar og ég leyfði öðru pottafólki að njóta þessarar dramatísku leiksýningar til enda.
.
miðvikudagur, mars 31, 2004
þriðjudagur, mars 30, 2004
ELSA heldur fund um jafnréttismál Ég skrapp í dag á málfund niðri í Lögbergi. Þar var fjallað um frumvarp vinstri-grænna að lögum um breytingar á jafnréttislögunum, þess efnis að valdheimildir jafnréttisstofu skuli auknar. Sjá um fundinn hér. Ég nenni ekki að tjá mig efnislega um fundinn hér en viss hópur fundargesta fannst mér óskemmtilegur. Nokkrar konur á fundinum voru sem sagt ákafir stuðningsmenn frumvarpsins og töldu aðrar leiðir en valdbeitingu algerlega ómögulegar, og máttu ekki heyra minnst á nokkuð sem kallast "markaður". Það virtist mér vera tabú-orð í þeirra eyrum. Þeirra skoðun og þær um það. Það var samt ekki út af skoðunum þeirra sem mér fannst þær leiðinlegar á þessum fundi. Heldur vegna framkomunnar. Drífa Snædal ákvað að halda ræðu þegar hún fékk orðið til að spyrja spurningar. Kannski var hún svekkt yfir því að fá ekki að vera framsögumaður, hver veit? Ætli hún hefði ekki haldið ræðunni áfram út í hið óendanlega ef röggsamur fundarstjóri hefði ekki spurt hana hvort einhver spurning væri á leiðinni. Þessi sami hópur greip fram í fyrir öðru fólki þegar það beindi spurningum sínum að pallborðinu. Það var ókurteisi. Þær byrjuðu að hrista hausana um leið og aðrir byrjuðu að tala, jafnvel áður en fullmyndaðar setningar höfðu borist frá fólki. Þá var strax búið að taka afstöðu gegn, það var einstrengingsháttur. Svo voru þær líka svo hrifnar hver af skoðunum annarrar að þær sáu ástæðu til að klappa fyrir þeirri úr hópnum sem lagði orð í belg. Eins og viðkomandi hefði unnið hetjudáð í þágu hinnar kúguðu kvenþjóðar. En ekki voru allar konur í salnum sammála þeim og slepptu því að klappa við þessi tilefni. Fundurinn var annars mjög skemmtilegur og sköpuðust þar líflegar umræður og nokkuð heitar. ELSA á hrós skilið fyrir fundinn.
mánudagur, mars 29, 2004
Þegar þar að kemur... ...mun ég reyna að tjá vilja minn um hvernig skuli ráðstafa eignum mínum eftir að ég dey, með málverki. Ætli það yrði talið gilt?
101 pakkið 101 pakkið er viss þjóðfélagshópur sem greinir sig mjög skarpt frá öðrum. Hans helstu einkenni eru þau að hann: 1. Lítur niður á þá sem ekki tilheyra honum. 2. Ber lítið skynbragð á fjarlægðir, enda hefur hann litla reynslu af þeim. Nýlegar athuganir hafa hins vegar leitt í ljós að 101 pakkið er ekki bara í hundraðogeinum. Veikin virðist vera einhvers konar "hugarástand" og smitandi í þokkabót. Því eru þeir sem fara inn á hið sýkta svæði í hættu. Ónæmi fyrir pestinni virðist svo aftur vera í réttu hlutfalli við vegalengd frá mörkum sýkta svæðisins að þeim stað þar sem einstaklingur á fasta búsetu. Þannig sýnist mér að einstaklingar búsettir á Seltjarnarnesi, í nágrenni Kringlunnar og á fleiri svæðum, sem sækja starf sitt eða skólagöngu inn í dal dauðans séu í hættu. Fjarlægðin að heimili þeirra er ekki mikil og því fá þeir ekki nægilegan dagsskammt af ferðalögum til að viðhalda réttri landfræðilegri heimsmynd í kollinum á sér. En sýkin varðar ekki bara landfræðilega skynjun. Því henni fylgja afkáraleg viðhorf sem birtast í hrokafullum athugasemdum og jafnframt mannlegum löstum margvíslegum. Þannig má lesa margt á milli línanna úr orðum sýktra einstaklinga. Spurningin "Ertu semsagt úr sveit?" er ekki bara það sem hún lítur út fyrir að vera. Merkingu hennar má túlka sem: Þú átt heima mjög langt í burtu frá mér, það er ómögulegt að borgarlífið og hámenningin séu jafnlangt komin þar og hér í miðbænum. Eins og allir vita var og er menntunarstig víða lægra í sveitum en í þéttbýli, og áskil ég mér því rétt til að líta á þig sem fáfróðan sveitalubba sem á ekkert erindi á sama stað og ég. Mýmörg dæmi eru um slíkar athugasemdir sem ekki er ástæða til að tíunda hér. 101 hýsill er líka haldinn ofurtrú á vélknúin ökutæki. Margir gætu haldið hinu gagnstæða fram, að það sé einmitt úthverfamaðurinn sem aðhyllist einkabílismann hvað harðast. Svo má vel vera, en það er af nauðsyn sem hann gerir það. Hann hefur rétta skynjun á fjarlægðum og veit að hann kemst ekki á nauðsynlega áfangastaði nema að hafa yfirráð eða afnot af slíku tæki. Þar sem sýktur einstaklingur hefur enga skynjun á fjarlægðum (og miklar þær fyrir sér í hverju einasta tilfelli) er hann haldinn sjúklegri hræðslu við að ferðast fótgangandi. Hann biður einkabílista því um far, sama hversu stutt vegalengdin er sem hann þarf að fara. Þar að auki er hann tilbúinn að ganga í bílinn til að fá far heim, þó svo að lengra sé í bílinn en heim. Þetta hefur margoft sýnt sig og ber vott um mikla brenglun. T.d. skutlaði ég manneskju einu sinni heim frá tjörninni og upp á Bergstaðastræti, en fyrst gekk hún með mér niður á höfn til að komast í bílinn! Ég skrifa þessi varnaðarorð hér til þeirra sem finna fyrir einhverjum byrjunareinkennum, en þeir sem eru alveg fastir í veikinni eiga sér ekki viðreisnarvon. Þeir munu alltaf halda sig á heimasvæðinu, og fá far á milli Hannesar Hafstein og Jóns Sigurðssonar.
sunnudagur, mars 28, 2004
Þetta er allt að koma í Þjóðleikhúsinu Við skelltum okkur í leikhús á föstudaginn. Þessi sýning fannst mér bara mjög góð. Leikmyndin var mjög einföld og jafnframt fjölbreytileg. Risavaxinn fóðraður kassi sem hægt var að breyta með lýsingu á margvíslegan hátt, atriðum rúllað inn og út á færiböndum og síðast en ekki síst gatið í loftinu þar sem jólatréð kom niður á hvolfi á jólunum. Það fannst mér frábær hugmynd. Ólafía Hrönn var frábær, og reyndar var allur leikur bara góður. Þröstur Leó fór þarna á kostum og Flygenring átti spretti. Ef einhverjum finnst kannski að þetta hafi verið fullmikið grín og glens, þá er ég ekki sammála. Auðvitað er sýningin mjög fyndin og sæmilega flippuð, en það er ekki það eina sem er í verkinu. Þetta er saga af manneskjunni sem meikaði það ekki, sem hafði ekki alla þessa ofurmannlegu hæfileika sem er búið að skrifa um milljón sinnum, einhver svona ljúfsár undirtónn sem fær mann til að hugsa. Persónurnar voru mjög skemmtilegar og viljandi stereótýpískar. Kanarnir sem sögðu "yeeeahhh" og "whatcha doin' there happy camper?", ítalskir pervertinn, hommabróðirinn, feministinn, vinstrisinnaði byltingarsinninn, vonlausi listamaðurinn, þetta voru allt fínir karakterar. Égætlbaraminnáþð að hér erverðað GIFTA enekki JARÐA!!!
fimmtudagur, mars 25, 2004
Áðan ...gekk ég beint inn í senu sem var algerlega klippt út úr skáldsögu eftir Einar Kárason. Fólk ætti að passa sig.
miðvikudagur, mars 24, 2004
Ljóðlist í bílnum Við fórum snemma heim í dag til að vera viðstödd afmæli. Þetta er löng leið. Á leiðinni fórum við í keppni í að semja óhefðbundin ljóð á staðnum, þ.e. án þess að vera búin að hugsa ljóðið áður en við byrjuðum að semja það. Hér er afraksturinn, kannski frekar klisjukennt: Ö: Tíminn líður. Tíminn líður og fólk keyrir í bílum sínum á síbreytilega áfangastaði. Tíminn líður. Tíminn líður og feitir viðskiptafræðinemar með aflitað hár skoða fótboltasíður á netinu. Tíminn líður. U: Maður á gangi og hjólin snúast haustið kemur og hjólin snúast sjálfrennireið á leið til glötunar og hjólin snúast í helvíti Ö: Lítið barn keyrir bíl eftir þjóðveginum og hámarkshraðinn er 50 km/klst Unglingur keyrir bíl eftir þjóðveginum og hámarkshraðinn er 70 km/klst Fullorðinn maður keyrir bíl eftir þjóðveginum og hámarkshraðinn er 90 km/klst Dauðvona maður keyrir bíl eftir þjóðveginum og hann má fara eins hratt og hann vill U: Móðir sem leggur á borð blárósótta stellið Móðir sem tekur kartöflurnar af hellunni Móðir hverrar barn hrapar í klettum Ö: Hví sjúga ungbörn móðurmjólkina úr brjóstum þegar enginn bannar þeim að deyja?
þriðjudagur, mars 23, 2004
Ég fór að borða... ...og skildi tölvuna eftir uppi. Þegar ég kom til baka og opnaði tölvuna hafði hún samið til mín ljóð. Hún virðist vera í einhverri niðursveiflu í skapinu, ef eitthvað er að marka ljóðið. Though my bowels may be a garden of machinery, my cold circuits do distain your lack of will to attain a friendship exceeding utility to meet my longing for unity.
Nú er nóg komið Bókhlöðukötturinn er farinn að ganga of langt. Þegar ég gekk inn á bókhlöðuna í morgun, hress eftir sundsprettinn, sá ég köttinn. Hann flatmagaði fyrir innan rennihurðirnar algerlega á miðju gólfinu fyrir framan báða stigana. Þar var hann og sleikti á sér kynfærin. Finnst honum þetta eitthvað sniðugt? Ekki reyna að segja mér að hann sé ekki meðvitaður um hvers eðlis þetta athæfi hans er. Það er nógu slæmt að þurfa að ganga framhjá honum þar sem hann liggur á loftræstigrindinni og lætur heitt loftið leika um sína viðkvæmustu staði, til örvunar. Þetta er allt með ráðum gert hjá þessu ógeðfellda kattarskarni. Ekki nóg með þetta, heldur var svo einhver perralegur gaur þarna að taka myndir af kettinum í þessum fullorðinsstellingum. Hann brosti út að eyrum en reyndi að fela sig þegar ég kom inn. Starfsmenn bókhlöðunnar hafa hingað til ekki hikað við að öskra skammaryrði sín í hátalarakerfið: "strákar hættiði að pissa í gosbrunninn!". Ég vænti þess að heyra eitthvað um þetta í kerfinu, eða að upp verði sett skilti sem bannar kynfærasjálfssleikingar og meðfylgjandi myndatökur.
mánudagur, mars 22, 2004
Skemmtilegur draumur - eftir á að hyggja Einn samnemandi minn gengur stundum í lærháum stígvélum (ekki Viking). Þetta er eftirtektarverður skófatnaður. Í nótt dreymdi mig að ég þurfti nauðsynlega að fara í Kringluna. Nema hvað (það er alltaf eitthvað vandamál í mínum draumum) ég átti enga skó til að fara í. Ég þurfti því að fá þessi háhæluðu lærastígvél lánuð hjá samnemandanum til þess að fara í Kringluna. Þar sem ég er karlkyns skammaðist ég mín ógurlega fyrir að vera í þessu skótaui og gekk með veggjum. Ég skreið jafnvel eftir gólfum til þess að enginn sæi mig. Á meðan á þessu stóð var þetta alls ekkert fyndið, og nota bene alls ekkert æsandi heldur! En eftir á að hyggja er þetta bara nokkuð sniðugt...
Einar Oddsson .com Einar, skólabróðir minn úr MR og drengur góður, er formaður nýstofnaðs félags sem mælir fyrir skólagjöldum. Hann segir á heimasíðu sinni að tilurð félagsins megi rekja til vöntunar á málefnalegri umræðu um skólagjöld. Á síðunni má einnig sjá skoðanakönnun um skólagjöldin. Er sú skoðanakönnun málefnaleg? Nei, hún er það ekki. Ef Einar er bara að grínast með þessu hef ég lítið út á grínið að setja sem slíkt. En þar sem hann er formaður fyrrnefnds félags geri ég ráð fyrir því að hann sé ekki að grínast. Væri ekki málefnalegra af formanni málefnalega félagsins að gera skoðanakönnun með hlutlausri spurningu og leyfa svo fólki sjálfu að meta rökin með og á móti gjöldunum? Nú er þetta bara skoðanakönnun á einhverri heimasíðu út í bæ, og kannski drastískt að fara að skrifa langar færslur um það. En það er allt í lagi að minnast á það þegar menn eru farnir að stofna félög til að framfylgja háleitum hugsjónum sínum.
Sjá, oss er frændi fæddur! Já, í gær eignaðist ég lítinn frænda. Í tilefni af þessu mun ég taka við blómum og hamingjuóskum í sal 2. í Háskólabíó í dag klukkan 13.00-13.15 og 14.00-14.15.
sunnudagur, mars 21, 2004
Nokkur atriði sem vert er að minnast á 1. Tap MR í Gettu betur Einhver gerði víst athugasemd við að ég bloggaði ekk ert um stórviðburðinn. Ekkert slæmt við þetta. Hleypir nýju lífi í áhorfið, stemninguna og keppnisandann. Skemmtilegt lið sem Borgó er með. Verslóliðið er líka mjög gott. Það er reyndar mjög eðlilegt að þegar tvö lið mætast vinni liðið sem hefur meiri metnað. Annars er mjög skemmtilegt að heyra fólk nefna það sem einhvern punkt í umræðu um þetta að kornungur skóli hafi unnið eina elstu menntastofnun landsins. Eins og allir vita voru Snæbjörn, Atli og Oddur byggðir árið 1846 og hafa alla tíð síðan unnið að því að viða að sér fróðleik. Það er því mikið afrek að hafa sigrað þá. 2. Ojróvision lagið 2004 Ég sá það sem Ljósgíslinn skrifaði um þetta mikilvæga mál. Þar er ég honum algerlega ósammála. Lagið er ömurlegt í algerri meðalmennsku sinni og geta raddbönd Jónsa engu bjargað hvað það varðar. Þetta hörmungarmyndband var heldur ekkert að hjálpa til með honum að elta einhverja píu á ströndinni. Hver kannast ekki við það minni úr íslenskum veruleika? Fólk í eltingaleik á ströndinni. Við gerum þetta oft, ég og Una. Ég klessi framan í hana þara og set marflær inn á bakið á henni. En af færslu Ljósgíslans má ráða að ekkert mark er á honum takandi hvað varðar tónlist enda var hann nú fyrst að kaupa sér OK Computer með Radiohead. Gíslinn ætti ekkert að tjá sig um neitt tónlistartengt fyrr en hann hefur uppgötvað alla snilld þeirrar hljómplötu. Ég óska honum annars til hamingju með kaupin og lýsi því yfir að þetta er besta rokkplata sem ég hef komist í kynni við. Hún fær fullt hús stiga, enda eru öll lög á henni tær snilld. 3. Össur og Björn í Silfri Egils Össur var að vanda mjög slappur í öllum samræðum. Björn þurfti lítið að hafa fyrir því að koma vel út úr þættinum og gat meira að segja hlegið dálítið og glott. Ég veit ekki hvað það er, en Össur er oft að setja sig í hlutverk einhvers siðapostula og setur iðulega út á orðaval manna í svona þáttum. Þegar hann gerir það finnst mér hann alltaf koma asnalega út. Hann gerði voðalega mikið mál úr því að Björn kallaði forsetann umskipting í stjórnmálum, taldi þetta mikinn dónaskap. Og hvað? Eru það ekki umskipti að fara úr hörðum og umdeildum pólitíkusi yfir í að vera einhvers konar sameiningartákn og tignarembættismaður sem flytur ávörp við helstu athafnir? Það eru umskipti. Sá sem gengur í gegn um umskipti er umskiptingur. Þetta orð er frekar hlutlaust að mínu mati, í það minnsta ekki dónalegt. Þessi athugasemd Össurar átti að vera einhver inngangur að enn frekari speki, sem gleymdist í þessari vitleysu. Össur uppskar svo að þáttarstjórnandinn og Björn hlógu vinalega að honum. 4. Geir Jón í kastljósinu Alltaf virkar hann nú sem jafnglimrandi fínn og góður karl, þessi Geir Jón. Yfirvegaður og rólegur. En ég tók eftir því að hann var með stóran og flottan bindishnút. Þar sem ég veit að Geir Jón er mjög hávaxinn maður, og að til að gera svona stóran bindishnút þarf langt bindi til að það verði ekki of stutt, þá hef ég nú mikinn áhuga á því að vita hvar hann fékk svona langt bindi. Ég bind alltaf einfaldan Windsor (að ég held) og finnst hnúturinn of lítill. Ef ég geri tvöfaldan verður bindið of stutt...
laugardagur, mars 20, 2004
Ég hef gaman af póesíunni Þessi síða er sérlega skemmtileg.
föstudagur, mars 19, 2004
Var - er - verður Nýleg athugun mín hefur leitt í ljós gömul sannindi. Þegar ungt fólk er að rökræða eða rífast við eldra fólk um heimsmál og pólitík er yfirleitt nokkur misskilningur í gangi. Allir eru að tala um sömu atburðina, en út frá mismunandi sjónarhornum. Þannig getur fólk haldið áfram og áfram að rífast þó svo að það sé í raun kannski sammála í öllum atriðum. Unga fólkið talar nefnilega um hvernig hlutirnir ættu að vera (þ.m.t. í framtíðinni), miðaldra fólk talar um hvernig hlutirnir eru og gamla fólkið talar bara um hvernig hlutirnir voru. Þannig geta þrír ættliðir setið saman og spjallað. Sá yngsti gagnrýnir ákveðið framferði ríkis vegna þess að hann telur að einhver önnur hegðun þess væri betri. Sá miðaldra er þá "ósammála" vegna þess að það bara ER ekki þannig. Hann talar um hvernig ríki haga sér í raun og veru, þau gæta hagsmuna sinna, ljúga og beita ofbeldi. Þetta segir hins vegar ekkert um hvernig sá ungi telur hlutina vera, eða hvernig þeim miðaldra finnst að hlutirnir ættu að vera. Gamla fólkið talar svo auðvitað bara um fortíðina og er fast í kalda stríðinu og stjórnarháttum sem þóttu sjálfsagðir á fyrri hluta síðustu aldar. Nútíðin kemur gamla fólkinu ekkert við, hvað þá framtíðin. Þannig getur hópur fólk setið saman og rifist þó svo allir séu sammála. Glöggir lesendur sjá þá að hinn valinkunni andans maður álítur sjálfan sig einhvern snilling sem ber höfuð og herðar yfir annað fólk hvað greinandi hugsun varðar. Varla...
Hressilegt föstudagsblogg - Herra B heldur málfund Eftir smá tryggingaskýrslugerð og fleira skemmtilegt flaut ég með bróður mínum á málstofu í Odda. Valur Ingimundarson var þar fundarstjóri og breskur stjórnmálafræðingur að nafni Mark Joyce hélt fyrirlestur. Fyrirlesturinn kallaðist “The Return To Pragmatism In Transatlantic Relations”. Ég viðurkenni hér fúslega að oft var nokkuð erfitt að halda þræðinum í fyrirlestrinum, flutningur hans var heldur flatur og hraður og hann innihélt mikið af stofnanaheitum og fagorðum sem ég hef ekki unnið með á ensku. Ég gerði þó mitt besta og tel mig hafa fengið eitthvað út úr fyrirlestrinum. Til þess að forðast allar málsóknir vegna áframhaldandi umfjöllunar um málstofu þessa hyggst ég nú færa hana í leikgerð. Setjum svo að Herra B hafi verið fundarstjóri á ónefndum málfundi um varnar- og öryggismál á vesturlöndum. Herra B er fræðimaður og telur mikilvægi umræðna og upplýsingar mjög mikið. Þess vegna hélt hann fundinn. Herra A er hins vegar nemandi við HÍ og hefur mikinn áhuga á heimsmálunum. En Herra A er hræddur. Hann hefur lesið um hryðjuverk í útlöndum og telur ekki ólíklegt, reyndar bara mjög líklegt, að honum sjálfum verði komið fyrir kattarnef með skæðu hryðjuverki í Reykjavík. Herra A las um fundinn á heimasíðu háskólans og hugsaði með sér: “Jibbí kóla! Nú hef ég fundið svörin við þeim spurningum sem þjaka mig svo óskaplega og valda mér hugarangri! Ég spyr Herra B, sem ætlar að halda þennan nördalega fund, bara um þetta mál. Hann veit svona lagað. Hann vinnur hjá háskólanum.” Herra A mætir því á fundinn með bleiku skjalatöskuna sína. Þar flytur erlendur maður fyrirlestur sem herra A skilur ekki því hann er ekki mæltur á tungu útlendingsins nema að mjög takmörkuðu leyti. Herra A mætir þar að auki of seint á fundinn og man ekki hver yfirskrift hans er og þar af leiðandi ekki hvert umfjöllunarefni hans er heldur. Eftir fyrirlesturinn er opnað fyrir spurningar og réttir herra A umhugsunarlaust upp höndina mjög ákafur og byrjar að tala tungum: “Já, herra A heiti ég, mig langaði til að spyrja þig að spurningu... uuuu.... sko... hvernig er hægt... sko með sprengjur og svoleiðis dót.... að búa þær til þ.e.... upplýsingar um slíkt... og þegar þær ferðast á milli landa þ.e. ...er hægt að stoppa það... koma í veg fyrir... út af hryðjuverkum og þannig ...t.d. ....uuuuu.... já.” Herra B roðnar í framan og byrjar að titra. Minn kæri herra A, varstu að spyrja um það hvort hægt sé að stöðva flæði upplýsinga til landsins um gerð og tilbúning sprengja til notkunar gegn almenningi hér á Íslandi? Herra A játar þessu og spurningunni er svarað á jafnloðinn hátt og hún var borin fram, og má túlka svarið á þennan hátt: “Herra A, þér eruð fábjáni og yður ber að koma fyrir á stofnun hið fyrsta. Til að framkvæma slíka flæðisstöðvun yrði að aftengja Ísland internetinu og skoða allan póst sem bærist til landsins svo eitthvað sé nefnt. Fábjáninn þinn.” Herra A þakkar fyrir greinargóð svör, enda skildi hann ekki svarið og er athyglisjúkur. Hann kemur með aðra spurningu: ”Hvernig myndir þú, Herra B, skilgreina Evrópu? Þá meina ég sko með tilliti til Íraks, Palestínu, norðurs, suðurs og austurs? Landfræðilega sko...” Nú sturlast herra B gersamlega. ”Minn kæri herra A. Ég hef nú þrýst á svokallaðan fábjánahnapp undir skrifborðinu mínu. Eftir nokkrar sekúndur munu 50 sérsveitarmenn æða hinað inn og nema þig á brott. Þér verður komið fyrir í hámarksöryggisfangelsi á Rockall kletti úti á reginhafi þar sem þú verður settur í fóta- og handajárn, spennitreyju, hauspoka og vakúmpakkningu. Því næst verður þú svæfður og þér haldið sofandi næstu hundrað árin í öryggishvelfingu í hjarta klettsins. Enginn mun fá að vita af þessari djöfullegu áætlun minni og eru dagar þínir í samfélagi við annað fólk taldir! HAH! AHA! AHAHAHAHAAAA!!!” Nú gæti lesendum virst sem herra B hafi brugðist við á óviðeigandi hátt. Hann æsir sig mjög mikið og missir stjórn á sér. Samt má ekki missa sjónar af boðskap leikritsins sem ég hef hér samið með mínu djúpa listræna innsæi. Herra B er ekki illmenni, hann er neyddur til illra verka. Skoðanakönnunin hér til hægri á síðunni er bara til þess að prófa ykkur, og þið eruð að falla á prófinu. Auðvitað er Mörður Valgarðsson hið mesta illmenni sem sögur fara af, færð hafa verið ítarleg rök fyrir hliðstæðu hans við djöfulinn í sjálfri biblíunni! En förum ekki nánar út í það.
fimmtudagur, mars 18, 2004
Jeppafólk við þjóðarbókhlöðuna Einhverra hluta vegna er töluverður fjöldi stúdenta mjög vel keyrandi. Á bílastæðum við háskólann getur að líta Isuzu Trooper, Nissan Patrol, Toyota Land Cruiser, Dodge ram og fleiri glæsivagna í röðum (skutlar þetta fólk pabba gamla í vinnuna á morgnana?) Þetta er í sjálfu sér hið besta mál, enda frábært að svona margir hafi efni á góðum jeppum. Hins vegar mætti þetta ágæta fólk alveg reyna að leggja trukkunum sínum aðeins betur. Ég þoli ekki þegar einhver bastarður hefur lagt jeppanum sínum vinstra megin við bílinn minn með frambrettið 10 cm frá bílnum mínum og hliðarspegilinn bókstaflega yfir honum. Tökum dæmi af mögulegum viðbrögðum við slíku. Herra A hefur lagt fallega BMW jeppanum sínum alveg upp við Hyundai Pony bifreið Herra B. Herra A hefur nú glaður valhoppað með bleiku, blómaskreyttu skjalatöskuna sína inn á bókasafn til að læra þessi helvítis draslfræði sem hann leggur stund á. Athugum viðbrögð herra B. ,,Góðan dag. Ég sé að svarni en grandlausi óvinur minn, herra A hefur lagt glæsireið sinni óhóflega nálægt hinni gömlu ryðdollu minni! Hegðun sem þessa get ég ekki liðið. Ég verð að grípa til aðgerða. Ég á erfitt með að komast inn í minn eigin bíl vegna þrengsla. Mál þetta hyggst ég leysa með því að skera stór göt á blöðrudekk jeppans svo að hann hallist frá mínum bíl. Á meðan ég fer inn í minn eigin bíl hyggst ég strjúka bíllyklunum mínum við hlið jeppans og eyðileggja lakkið á honum algerlega svo að herra A þurfi að eyða námslánum sínum fyrir næstu mánuði í nýja sprautun á bílinn! Þessi áætlun mín er stórkostleg og hyggst ég framkvæma hana nú þegar, án þess að hika og án þess að iðrast." Þessi viðbrögð herra B geta kannski virst frekar yfirgengileg. En herra B vill bara setja fordæmi fyrir aðra rangeygða jeppakeyrandi menntamenn. Það þarf ekki að fórna nema einum fyrir framgang réttvísinnar. Kannski tveimur. En herra B setur það ekki fyrir sig eins og þið vitið. Hann vinnur að stórum markmiðum, ekki litlum.
miðvikudagur, mars 17, 2004
Niðurstöður úr könnun - ný könnun komin upp Niðurstöður úr skoðanakönnun varðandi konnun hins valinkunna andans manns gáfu ekki áreiðanlegar niðurstöður. Helst mátti þó ráða af henni að kjósendur væru fífl, enda höfðu 35% þeirra merkt við reitinn "Ég er ekki með neinar hendur og get því ekki tekið þátt í þessari könnun." Ólafur Harðarson, kjósendur eru víst fífl! En svo er líka komin upp ný könnun, og er hún á sviði menningarinnar. Greiðið endilega atkvæði.
Ég er þátttakandi í fegurðarkeppni - þarf aðstoð ykkar Ég ætla að biðja ykkur um að fara inn á þessa síðu og kjósa mig. Ég er á neðstu myndinni í skoðanakönnuninni. Jóhann félagi minn var svo indæll að teikna af mér mynd, með skeggi og öllu. Reyndar lætur hann mig skipta hárinu í miðju. En það hef ég ekki gert síðan á mesta hörmungaskeiði lífs míns, 9.bekk grunnskóla. En hey, kjósið eftir eigin sannfæringu. Ég ætla ekki að banna ykkur að mynda sjálfstæðar skoðanir!
,,Ég má alveg hafa mína skoðun hérna!" - nöldurfærsla ársins Fólk beitir mismunandi aðferðum þegar það rífst við annað fólk. Sumir taka upp á því að móðgast stöðugt ef sett er út á þá, þeir taka gagnrýni sem árás á persónu sína. Svo eru aðrir sem taka gagnrýni sem tilraun til þess að hefta málsfrelsi þeirra. Þ.e. ef aðilji A viðrar ákveðna skoðun og aðilji B setur út á hana, þá bregst A við með því að segja: ,,Heyrðu vinur, ég má nú alveg hafa mína skoðun hérna!" Eftir að þessi yfirlýsing hefur verið gefin er samtalið yfirleitt alveg komið í strand. Engu tauti verður komið við A og hann endurtekur þessa mannréttindayfirlýsingu í sífellu. Þetta verður að teljast mjög hvimleiður eiginleiki hjá fólki. Að mínu mati kemur það málinu ekkert við að menn megi hafa sínar skoðanir (nema það SÉ raunverulega verið að reyna að banna þeim að hafa skoðanir, en slíku banni er reyndar ómögulegt að framfylgja). Auðvitað mega allir hafa sínar skoðanir. Hins vegar er það að setja út á einhverja skoðun eða benda á galla við hana ekki það sama og að banna eitthvað. Ef maður B vildi banna hinum einþykka A að hafa skoðun hefði hann upphaflega brugðist svona við: ,,Nei minn kæri herra A, ég get alls ekki leyft þér að hafa þessa skoðun. Ég ætla að binda þig niður í stól og pynta þig samhliða því að sýna þér áróðursmyndir sem styðja minn málstað. Ég mun þannig heilaþvo þig og breyta skoðun þinni með valdi. Ef það tekst ekki mun ég reyna að koma í veg fyrir að þú getir tjáð þær skoðanir sem þú hefur. Ójá minn kæri herra A, þetta eru viðbrögð mín. Hahahahha!" Þegar einhver segir skoðun manns vera ranga, órökstudda, asnalega eða hvaðeina annað er það ekki tilraun til að banna manni að hafa skoðun. Ef þessi gagnrýni hans er studd rökum ætti maður að taka hana til greina. Svo getur auðvitað verið að maður sé of stoltur eða hrokafullur og viss um eigið ágæti til að taka mark á vel rökstuddri gagnrýni. Þá er maður hins vegar bara þrjóskur maður í fýlu. Eins og ég þegar ég var 2 ára. Þegar ég var skammaður á þeim aldri hélt ég fyrir eyrun og öskraði: ,,Hlustekki áðig! Hlustekki ááááðiiiig!!!" Athuga ber að færslu þessari er ekki beint gegn neinum einstaklingi og því síður er hún innblásin af neinum samskiptum sem ég hef átt undanfarna daga. Þetta er bara eitthvað sem maður rekur sig stundum á þegar talað er við fólk.
þriðjudagur, mars 16, 2004
Húsráð Þegar gert er á hlut manns er ekki æskilegt að bjóða hina kinnina. Þvert á móti er nauðsynlegt að taka til gagnaðgerða og launa viðkomandi lambið gráa. Því vil ég benda fólki á heppilega aðferð við að svara fyrir sig. Fáið ykkur trekt með löngu röri, bræðið 1. kg af súkkulaði í potti, farið með trektina og pottinn heim til þess sem gerði á hlut ykkar, stingið trektinni inn um bréfalúguna, hellið súkkulaðinu í trektina, hlaupið burtu. Nú eða stelið bara ljósaperum úr jólaseríum nágrannans, eins og vinsælt í götunni heima hjá mér.
mánudagur, mars 15, 2004
Smávægilegar breytingar á síðunni Ég setti hérna hliðardálkana í svarta ramma, jók cellspacing á öllum þremur dálkunum og setti svona einhvern furðulegan ramma á aðaldálkinn. Þetta kemur sæmilega út, eða hvað finnst ykkur? Lesdálkurinn er nú mjórri, inniheldur ca. 12-13 orð í hverri línu og þykir mér það betra.
Gleðilegan virkan dag Jæja, erfðaréttur. Þetta námskeið verður bara skemmtilegra og skemmtilegra. Fyrst hjónaskilnaðir, svo slæm meðferð barna, nú dauðinn.
sunnudagur, mars 14, 2004
Spaugstofan Ég geri ekki þá kröfu til spaugstofumanna að þeir séu fyndnir. Þeir eru sniðugir, sneddý, hnyttnir jafnvel. Maður hlær ekkert að gríninu þeirra en manni finnst það samt nógu sniðugt til að hægt sé að kalla þetta "skemmtiþátt". Þó má ég til með að gera eina athugasemd við þáttinn. Tökum raunhæft dæmi: Segjum t.d. að ég sé að kynnir og skemmtikraftur á árshátíð (ok, óraunhæft dæmi). Þar kynni ég ýmis atriði og segi nokkra brandara inni á milli þeirra. Ég byrja kvöldið á því að segja brandarann um George Bush og púsluspilið. Allir hlæja. Svo kemur skemmtiatriði. Eftir það kem ég aftur á sviðið og segi brandarann um George Bush og púsluspilið. Fólk glottir dálítið og skilur ekki alveg af hverju ég er að segja sama brandarann aftur. Pönslænið fær næstum því engan hlátur. Svo kemur ræða frá forstöðumanni fyrirtækisins sem er að halda árshátíðina og eftir ræðuna kem ég, skemmtikrafturinn aftur upp á svið og segi brandarann um George Bush og púsluspilið. Ef að líkum lætur hlær enginn og vandræðaleg þögn ríkir væntanlega í salnum. Ég bregð þá á það ráð að segja brandarann um nunnuna og strætóbílstjórann, og segi hann fjórum sinnum í röð. Ég væri ekki skemmtilegur veislustjóri. Á sama hátt var spaugstofan dálítið furðuleg í gær. Hún sagði sömu brandarana aftur og aftur. Lyktskilaboðin í símunum og sérsveit Björns. Þátturinn fyrir viku fjallaði þar að auki næstum bara um sérsveit Björns. Það að segja sama brandarann fjórum sinnum í röð í góðra vina hópi er nokkuð sem fólk með kímnigáfu skilur sjálfkrafa að er ekki líklegt til vinsælda. Þess vegna finnst mér skrítið að þessi hnyttnu karlar í spaugstofunni sjái þetta ekki. En þeir eiga auðvitað lof skilið fyrir að halda smá lífsgleði í ellilífeyrisþegum þessa lands. Þetta var kverúlantsfærsla hjá mér, og hver er nú leiðinlegri, Spaugstofan fyrir að segja sama brandarann nokkrum sinnum í röð eða ég að nenna að fjargviðrast út af því á netinu? Úff. Una talar af sér Una sagði áðan að hún myndi seint nenna að koma sér í þá stöðu að þurfa að skipuleggja endurfundi einhvers útskriftarhóps. Ég benti henni á að hún er í 6.bekkjarráði í MR og er því æviskipuð sem einhvers konar endurfundaskipuleggjari útskriftarhópsins síns. Hah!
laugardagur, mars 13, 2004
Tóneyrað Ég tel að Aerosmith hafi í laginu Cryin' verið undir einhverjum áhrifum frá Creedence Clearwater Revival laginu Someday never comes. Og hana nú.
föstudagur, mars 12, 2004
Framadagar í náttúrufræðahúsinu Já ég kíkti þarna á framadagana. Þorvarður Atli Þórsson er fyrirtækjastýra þessarar sýningar í ár. Það var því ekki úr vegi að kíkja á afraksturinn hjá stráknum og sjá hvað hann er búinn að vera að gera. Ég gaf mig þarna á tal við fulltrúa frá Lögmannsþjónustunni Logos, sem er víst sú elsta og stærsta á landinu. Þetta virðist vera stórglæsilegt fyrirtæki þar sem skemmtilegt er að vinna. Margir vinna þar, og samstarf og hópavinna er greinilega áberandi. Það gaf mér mynd af störfum lögmanna sem heillar meira en sú ímynd að þeir sitji einir á skrifstofum sínum liðlangan daginn og grúfi sig ofan í Stjórnartíðindi og lagasöfn. Eftir að hafa spjallað við Logos hitti ég Þorvarð. Ég hafði þá fengið sódavatnsflösku frá kynningarfulltrúa frá Sparisjóði. Á flöskunni var happdrættismiði. Þar kom líka fram að miðaeigandi yrði að gefa sig fram á "Topshop tískusýningunni klukkan 16.00 til að vitja vinningsins". Ég spurði Þorvarð hvort hann vildi geyma miðann minn, ef ég skyldi vinna 50.000 króna úttekt í Topshop (gæti keypt mér 100 netaboli). Þorvarður varð furðu lostinn og frá sér numinn af undrun. Hann vissi ekki af neinni tískusýningu. Ég gat þá ekki talað við hann lengur því hann þurfti að fara að grafast fyrir um þessa tískusýningu sem hann vissi ekki af. Annars var gaman að sjá hversu margir rúmmetrar voru nýttir í þennan stórglæsilega stigagang í náttúrufræðahúsinu. Glugginn gaf manni gott útsýni yfir mýrina þarna fyrir utan.
Nú er hún Snorrabúð stekkur Ef leyfilegt væri að skíra stúlkubörn Snorrabúð, og Snorrabúð væri frægur langstökkvari (já eða hástökkvari, þrístökkvari eða stangarstökkvari) mætti ímynda sér að íþróttafréttamenn segðu eitthvað á þessa leið: ,,Já Samúel, stemningin hér í höllinni er gríðarleg. Snorrabúð er að undirbúa sig fyrir stökkið. Hún fær fólkið til að klappa og peppa sig upp. Hún er að fara að stökkva. Hún hleypur af stað! Það er allt að verða vitlaust! OG ÞAKIÐ ER BÓKSTAFLEGA AÐ RIFNA AF HÚSINU NÚ ER HÚN SNORRABÚÐ STEKKUR!!! Þetta er Íslandsmet! Þetta er Íslandsmet! Snooorrabúúúð Kristjánsdóttir hefur bætt Íslandsmet kvenna í langstökki!"
fimmtudagur, mars 11, 2004
Gangaslagur Mér hafa borist fregnir af gangaslagnum niðri í MR. Leikar fóru víst svo að 6.bekkingar sýndu litlum ormum í tvo heimana og rústuðu þeim. Þannig á það að vera. Að bíða herfilegan ósigur og smánarlega niðurlægingu er nokkuð sem þroskar menn mjög og kennir þeim gang lífsins. Þar sem að minn árgangur og árgangurinn 2003 töpuðu á sínu lokaári er núverandi 6.bekkur óvenjulega sigursæll árgangur. Kannski eru þeir þá orðnir hrokafullir og sjálfumglaðir. Standa nú fyrir framan spegla í heimahúsum sínum og spenna vöðvana. Þetta er auðvitað verst fyrir þá sjálfa. Þeir hefðu átt að tapa þessi tvö ár. Annar hefur mér alltaf fundist merkilegt að sjá hvernig fólk sem ekki þorir að fara úr að ofan verður friðarsinnað um þennan tíma árs í Menntaskólanum í Reykjavík. Ómissandi hluti af hefðinni er hinn smái hópur biturra friðarsinna sem setjast í hring með krosslagða fætur á túninu fyrir framan skólann og...hugleiða. Þeir líta á leikglaða MR-inga sem einhvers konar herskáa villimenn sem ekki geti greint á milli þess sem rétt er og rangt. Þeir sem taka þátt í slagnum eru álitnir vitleysingar sem ala upp í sjálfum sér ónáttúru og ofbeldishneigð. En þetta er bull og vitleysa. Óskrifaðar reglur gilda í slagnum og sá ég þær aldrei brotnar. Ef einhver lendir í vandræðum er slagurinn stöðvaður eða nærstaddir koma til hjálpar, óháð því hvort það er samherji eða andstæðingur sem fer öfugur ofan í þvöguna. Enginn er neyddur til að taka þátt í slagnum, þó ítrekað sé reynt að fá menn til þess. Maður kýlir ekki, maður bítur ekki, maður sparkar ekki. Ofan á allt þetta bætist svo að kynsveltar menntaskólastúlkurnar fá að horfa á olíuborna drengi veltast um í stórri þvögu með gallabuxurnar hálfa leið niður á hné, öskrandi og veinandi. Hvað er ekki kynæsandi við það? Sumarvinnan Jæja ég hringdi í karlinn áðan. Hann var hress og sagðist hafa mig í huga. Svona er þetta alltaf. Maður er hafður í huga hans þar til að því kemur og þá fær maður annað hvort pláss eða maður fær það ekki. Ég býst nú samt fastlega við því að fá pláss í júní í ár. Það væri nú gott. Svo var ég reyndar að hugsa um að það gæti verið áhugavert að fara einhverja túra á varðskipi. En hvaða verk maður væri að vinna þar veit ég svosem ekki, né heldur hvernig er borgað. En það hlýtur að vera eitthvað skemmtilegt við það. Svo væri líka ekkert ómögulegt að fá vinnu á farskipi og koma í margar erlendar hafnir bæði í Evrópu og Afríku. En ég hef svo sem ekkert pælt mikið í því.
miðvikudagur, mars 10, 2004
Hugmynd Í gær fékk ég hugmynd. Mér finnst þessi hugmynd góð. En til þess að láta góða hugmynd verða að veruleika þarf maður að vinna í henni og þróa hana áfram. Hvort þessi hugmynd verður einhvern tímann að veruleika veit ég ekki. Ef hún verður að veruleika er alls kostar óvíst að nokkur fái að vita af henni nema ég. Spurning um form. Spurning um útfærslu. Spurning um það hvort maður hafi hæfileika til að fylgja henni eftir. En hugmyndin er góð, kannski.
Baldvin Þorsteinsson Þetta er svakalegt. Ég fylgist heltekinn með. Landkröbbum finnst þetta ekkert merkilegt, taka ekki eftir þessu. Svei. Hækjan farin Svaf hressilega yfir mig í morgun. Það er sennilega það besta sem hefur komið fyrir mig í langan tíma. En svo fór í ég til læknis. Hann sleppti mér af hækjunni og sagði að ég mætti fara að hoppa og skoppa eftir u.þ.b. einn mánuð. Röntgenmyndir voru teknar og sýndu þær svo ekki verður um deilt að ég er á góðum batavegi. Járnið verður ekki tekið úr löppinni. Ég spurði heilsumógúlinn því hvort að ég kæmist ekki til Bandaríkjanna aftur án þess að farið yrði með mig eins og slægasta araba. Hann sagði svona dót ekki koma fram á málmleitartækjum. Fólk með gervimjaðmir og hryggspelkur gengur víst í gegnum slík tæki eins og ekkert sé. Niðurstaðan er því sú að ef hryjðuverkamaður er nógu harðsvíraður til að geyma hlaðna byssu í óæðri endanum á sér gæti hann mögulega smyglað henni í bandaríska flugvél. Já, fleira er hættulegt í þessum heimi en óblíð veðráttan.
þriðjudagur, mars 09, 2004
Orðsnotkun Pylsa: Maður sem er verulega takmarkaður að líkamlegu atgervi þrátt fyrir að geta ekki talist fatlaður á neinn hátt. Veðrið Þetta veður er það ömurlegasta sem ég hef upplifað. Þetta er svo niðurdrepandi, grátt, blautt og ógeðslegt að mann langar helst til þess að skríða ofan í djúpa dimma holu og halda sig þar fram á sumar.
mánudagur, mars 08, 2004
Af hverju? Af hverju vill heilinn í mér ekki fara í gang í dag? Hvað er að honum? Hann virkar ekki. Þoli ekki þegar þetta gerist. Svo er algerlega tilviljanakennt hvenær hann hrekkur aftur í gang. Endurminningafærsla tileinkuð Kettinum/Viðari Kentucky Fried Chicken á Selfossi, Kentucky Fried Chicken á Selfossi, Kentucky Fried Chicken á Selfossi, Kentucky Fried Chicken á Selfossi, Kentucky Fried Chicken á Selfossi, Kentucky Fried Chicken á Selfossi, Kentucky Fried Chicken á Selfossi, Kentucky Fried Chicken á Selfossi, Kentucky Fried Chicken á Selfossi, Kentucky Fried Chicken á Selfossi, Kentucky Fried Chicken á Selfossi, Kentucky Fried Chicken á Selfossi, Kentucky Fried Chicken á Selfossi, Kentucky Fried Chicken á Selfossi, Kentucky Fried Chicken á Selfossi, Kentucky Fried Chicken á Selfossi, Kentucky Fried Chicken á Selfossi, Kentucky Fried Chicken á Selfossi, Kentucky Fried Chicken á Selfossi, Kentucky Fried Chicken á Selfossi, Kentucky Fried Chicken á Selfossi, Kentucky Fried Chicken á Selfossi, Kentucky Fried Chicken á Selfossi, Kentucky Fried Chicken á Selfossi.
Gjöf sem hefur staðist tímans tönn Jens Þórðarson heimshornaflakkari og tilvonandi aðalritari SÞ færði mér gjöf. Hann var á ferð í Egyptalandi fyrir stuttu og skoðaði þar merkar byggingar og fylgdist með Níl flæða yfir bakka sína. Nú kom hann að máli við mig hér á bókhlöðunni og færði mér bút úr stærsta pýramídanum í Giza. Búturinn er á að giska eitt gramm að þyngd. Þetta er auðvitað yfirþyrmandi höfðingleg gjöf. Hér sit ég því agndofa og horfist í augu við smæð mína gagnvart þessari litlu grjótflís. Við skulum samt vona að þetta sé ekki flísin sem hélt spíssinum uppi öll þessi ár. Þakka þér Jens! Nú sé ég eftir að hafa ekki tekið einn skrúfbolta úr Eiffelturninum til að færa þér.
Bókarendinum spillt - Gylting Já. Ég kláraði þessa bók semsagt. Hetjan breyttist á endanum alveg í svín og bókin endar þannig að hún fer og hittir móður sína uppi í sveit sem stundar þá svartamarkaðsbrask með svínakjöt. Hún lendir í krónni hjá móður sinni sem þekkir hana ekki og ætlar að slátra henni (í samvinnu við forstjóra nuddstofukeðjunnar) en gyltan stekkur til að nær að skjóta móður sína og karlinn í hausinn bæði tvö. Hún frelsar svínin og býr svo úti í skógi og hefur það nokkuð gott. Stundum fer hún samt inn í húsið og horfir á sjónvarp. Bleh.
sunnudagur, mars 07, 2004
Vek athygli á... ...skemmtilegum stíl síðustu færslu. Sennilega versta færsla síðunnar hingað til. Ég biðst einlæglega afsökunar á þessu rugli. Svo er ég eitthvað að tjá mig um málnotkun hérna. Hneyksli. Gylting Já ég gekk semsagt í verkið og las þessa bók. Þetta er ein ruglaðasta og jafnframt ógeðslegasta bók sem ég hef lesið. Það er þarna einhver allegóría sem ég er samt ekki alveg að skilja. Ef ég gef ykkur stikkorð og stikkorðasambönd til að gefa efni bókarinnar til kynna verður það einvern veginn svona: Nuddstofa, hórdómur, afbrigðilegt kynlíf, fósturlát, nauðganir, líkamsbreytingar, misnotkun, valdarán, seiðkarl, ógnarstjórn, barnamorð, limlestingar, morð, æluát, varúlfur o.fl. Ég á 10 blaðsíður eftir af verkinu. Það kemur þá í ljós rétt á eftir hvort að líkingin skýrist og hvort að einhver niðurstaða fæst eftir 120 blaðsíður af geðsjúku ógeði.
Og menningin heldur áfram - bókamarkaðurinn í Perlunni Við Una skelltum okkur á bókamarkað og gerðum innkaup. Ég bjóst nú ekkert sérstaklega við því að kaupa neitt. En í ljós kom að afslátturinn á bókum þarna var mjög mikill og úrvalið ágætt þó svo að það hafi eflaust verið meira á fyrstu dögum markaðarins. Ég keypti þarna fimm bækur á verði einnar, þ.e. ca. 3500 kall sem verður að teljast nokkuð gott. Truman Capote - Aðrar raddir, aðrir staðir Marie Darrieussecq - Gylting Aristóteles - Um sálina Siðferði og stjórnmál - Siðfræðistofnun HÍ, Jón Kalmansson ritstjóri Sameinuðu þjóðirinar, tálsýnir og veruleiki - Jón Ormur Halldórsson Capote bókina keypti ég því ég hef heyrt þennan höfund svo oft nefndan en aldrei lesið neitt eftir hann. Þetta er fyrsta skáldsagan hans og bókin sem ku hafa gert hann frægan. Kom út 1948 og aftan á henni stendur að hún flokkist undir bandarískt töfraraunsæi, hvað sem það nú er. Gylting er svo bók sem líkja má við Hamskiptin eftir Kafka, en sú bók fannst mér einmitt mjög skemmtileg. Fjallar um konu sem vinnur á nuddstofu og breytist smám saman í svín. Er að hugsa um að lesa hana í kvöld, hún er stutt. Um sálina var þarna svo hræódýr og svo myndarleg bók. Ég hugsaði sem svo að einhvern tímann á mig eftir að langa til að lesa þessa bók, í sumar kannski, og þá væri gott að eiga hana uppi í hillu. Þessi SÞ bók var á 400 krónur og lítur hefur sennilega grunnyfirferð yfir SÞ. Ég er einmitt að lesa slíkt efni í lögfræðinni og því ágætt að tékka á því hvort stjórnmálafræðingurinn er ekki með einhverjar allt aðrar hugmyndir um báknið en SSÞ gefur. Siðferði og stjórnmál er þarna dálítill ritlingur sem inniheldur ávörp af samnefndri ráðstefnu frá 1995. Í henni er m.a. grein eftir Ingibjörgu Sólrúnu Gísladóttur um þetta efni sem gæti verið gaman að lesa. T.d. hvort eitthvað kemur fram um að halda loforð við kjósendur... Maður hefði bara átt að drulla sér fyrr á staðinn, þá hefði kannski verið meira úrval af hræódýrum bókum.
Vortónleikar karlakórsins Fóstbræðra Pabbi og mamma buðu okkur Unu á tónleika í dag. Tónleikarnir voru bara nokkuð skemmtilegir og kórinn mjög góður. Ég hef alltaf haft gaman af karlakórum. Það er kraftur í þeim, einhvers konar eldmóður innblásinn af karlmennsku. Örvandi að hlusta á slíkan flutning á góðum sönglögum. Hins vegar hef ég einhvern veginn aldrei komist upp á að hlusta á kvennakóra, fæ bara hausverk af því. Fyrir hlé voru flutt lög eftir Jón Ásgeirsson og tónleikarnir því að hluta tileinkaðir honum. Hann varð 75 ára um daginn. Eftir hlé voru meðal annars fluttir 4. hlutar úr Ödipusi konungi eftir Stravinsky. Þar sem ég er menningarlaus maður get ég lýst því yfir hér að mér hafi fundist það alveg drepleiðinlegt að sitja undir því. Kórinn var svo klappaður upp og í góðri stemningu ákváðu þeir að taka tvö aukalög. Þá fannst mér dagskráin vera orðin alveg nógu löng. Svo voru þeir klappaðir aftur upp og þeir tóku þriðja aukalagið. Svo voru þeir klappaðir upp í þriðja skiptið og þeir tóku fjórða aukalagið. Þá fattaði fólk að hætta að klappa í takt svo ekki urðu lögin fleiri. Ekki misskilja mig. Tónleikarnir voru góðir. Mér fannst þeir bara dálítið langir með öllum þessum aukalögum, auk þess sem Ödipus var hundleiðinlegur. Fyrst - víst Ég hef tekið eftir því undanfarið að fólk segir ,,víst" í samhengi sem ég myndi nota orðið ,,fyrst". Dæmi: Fyrst þú ert kominn ætla ég að elda. Víst þú ert kominn ætla ég að elda. Ég þarf ekki að taka leigubíl heim fyrst ég er allsgáður. Ég þarf ekki að taka leigubíl heim víst ég er allsgáður. Nú finnst mér þetta víst-tal hljóma mjög vitlaust og asnalegt. En samt finnst mér ekki geta rökstutt það neitt sérstaklega að frekar ætti að segja fyrst. Hvað geta lesendur sagt mér um þetta, Bjarnheiður og Atli Freyr?
föstudagur, mars 05, 2004
Omega Ég þekkti einu sinni hund. Hann er reyndar dáinn núna, en hann var betri ræðumaður en flestir starfsmenn Omega. Ég stillti á Omega um daginn í von um að sjá Joyce Meyers, eina sniðugustu kerlingu á yfirborði jarðar. En ég fékk hann Eirík blessaðan karlinn. Hann stóð þarna við bláu gardínurnar og var að tala. Og hann talaði um samhjálp. Að hjálpa öðru fólki og vera góður og hafa samúð og sitthvað fleira. Hann talaði um að fólk ætti að gera sáttmála við guð. Fólk ætti að breiða út fagnaðarboðskapinn, orð guðs, til annars fólks. Og ef maður gerir það þá mun guð sjá til þess að fjölskylda manns muni hafa það gott alla tíð. Guð mun sjá til þess að fólk verði hamingjusamt ef það breiðir út fagnaðarerindið. Og þess vegna taldi Eiríkur að áhorfendur ættu að taka upp símtólið og gefa peninga til Omega. Ef áhorfendur gerðu slíkt myndi guð sjá til þess að þau hefðu það gott alla tíð. Koma Omega á fleiri gervihnetti og fleiri staði. Gefa peninga til Omega og guð mun verðlauna ykkur, blessa ykkur og sjá fyrir ykkur. Ég veit ekki með ykkur. En ég get ímyndað mér effektífari leiðir til að breiða út fagnaðarerindið en að dreifa ræðum Eiríks um gervihnetti himinhvolfanna. Jæja, sjá mig, ég er röflandi hérna um ekki neitt á meðan ég bíð eftir Unu...
Klipping og leikhús Ég ætla í klippingu. Nefnið einhvers konar hárgreiðslu eða klippingu og ég mun fá mér þannig klippingu. Þið ráðið. Svo er stefnan sett á hina svæsnu kroppasýningu Chicago í Borgarleikhúsinu. Við sjáum þá hvort eitthvað gaman verður hægt að hafa af því. Kommablogg Þegar kommar blogga hafa þeir áhyggjur af því hvernig landinn hefur gersamlega tapað sér í neysluhyggju. Í viðjum neysluhyggjunnar eins og þeir orða það svo skemmtilega. Inntak kommablogga er yfirleitt á þá leið að: 1. Allt sé að fara til fjandans í þessum heimi. Fólk er jú fast í viðjum neysluhyggjunnar, æðir áfram í hugsunarleysi og skeytir ekki um neinn nema sjálfan sig. 2. Fólk nennir ekki lengur að hugsa um börnin sín því það er alltaf að vinna, vegna peningagræðgi. Græðgisvæðing samfélagsins sjáiði til. 3. Allt gráðuga fólkið er ókaplega menningarsnautt, ólíkt þeim sjálfum sem nota hvert tækifæri til að njóta hinna fögru lista. En kommabloggararnir tiltaka næstum aldrei sjálfa sig sem hluta af hópnum sem æðir um í hugsunarleysi. Þeir sjálfir eru ekki fastir í viðjum neysluhyggjunnar. Þeir eru eina fólkið með viti í þessu samfélagi. Þeir sjá hvað er að gerast. Samt fæ ég á tilfinninguna þegar ég les kommablogg að ungkommarnir séu í raun pirraðir út í sjálfa sig. Þeim finnst þeir sjálfir ekki nógu menningarlega þenkjandi, þeim finnst þeir sjálfir vera að tapa sér í neysluhyggjunni o.s.frv. Það væri fínt ef þeir gætu þá bara talað um sjálfa sig sem fólkið sem er að tapa sér, en ekki alhæfa um alla hina. Samfélagið er ekkert að tapa sér. Það er pirraði bloggarinn sem er að tapa sér. Fólk er jú yfirleitt bara að lifa sínu lífi, gæðakapphlaup verður alltaf einhver hluti af því. Bloggerdræsa! Ég hallast að konnuninni. Bloggerinn á það til að spurningarmerkjavæða heilu færslurnar, en það er óþolandi. Una á fiðluballi Hún var glæsileg í gær, stúlkan. Blár galakjóll, uppsett hár, perlufestin, háhæluðu skórnir, allur pakkinn. Eins og drottning segi ég, eins og drottning.
Aðeins meira um kaffistofuna Hvað gerði ég í framhaldinu? Jú, ég keypti kaffikort og fæ 10. bollann ókeypis.
fimmtudagur, mars 04, 2004
Kaupmaðurinn níðist á sárafátækum almúganum - höft kapítalismans Ég er einarður fylgismaður þess að komið verði upp annarri kaffistofu á bókasafninu, t.d. á vegum FS til þess að há stríð við kaffistofuna sem þar er fyrir. Ég held að allir færu á hinn staðinn. Það nennir hins vegar enginn að fara út úr húsinu til að ná sér í mat enda er það ekki sambærilegt og verður slíkum hugleiðingum haldið utan þessarar. Kaffistofan er að fara yfir um í kaupmennskunni. Löngum hefur hann okrað á námslánaþjökuðum stúdentum með skorpulifur. Nýjasta tilboðið eru tvær ömmupizzusneiðar með 4. grömmum af salati á skitnar 450 krónur. Maður getur fengið sinnepssósu á salatið. Þetta tilboð bætist í hóp þeirra sem fyrir voru og eiga ekki skilið að kallast "tilboð". En þetta er ekki hvatinn að færslunni heldur er það kaffitilboðið. Kaffi er eins og flestir vita heitt vatn með nokkrum möluðum kaffibaunum í. Kannski 8 í hverjum bolla eða eitthvað álíka. Í Mímisbrunni fæst kaffibollinn á 100 krónur í lausasölu (ca. hálfsárslaun verkamanns í Lesotho) sem verður að teljast nokkuð myndarlegt verð. Nú er kaffikortið komið. Það kostar 900 krónur og því er 10 hver bolli ókeypis. 10 hver bolli? 10 HVER BOLLI?! Jájá, ég veit að það er ekki verið að neyða neinn til að kaupa sér kaffi þarna og seljandinn getur bara sett upp það verð sem honum sýnist og fólk ræðu hvort það...blablabla. Þetta er ömurlegt tilboð. Svo er dæmið kórónað í auglýsingunni. Fyrir neðan lýsinguna á þessu tilboði skrattans stendur: ,,ALLTAF AÐ GRÆÐA!" Hvílík móðgun við vitsmuni fólks. Ef við þýðum þessa setningu yfir á ensku útleggs hún svona: "Attention customer, I shit on you."
miðvikudagur, mars 03, 2004
Rauð(hærð)a hættan Hættulegasti bloggari landsins, Bragi Páll Sigurðarson er nú byrjaður að tjá sig aftur á heimasíðu sinni. Áður var hann hættulegur en það var barnaleikur í samanburði við það sem hann er að gera í dag. Nú segir hann nefnilega ekki það sem hann meinar. Hann skrifaði þar texta um fordóma og hvernig betra er að líta á persónuna en ekki bara umbúðirnar, litarhaftið, í mannlegum samskiptum. Pistillinn er óskaplega fallegur og jafnframt kaldhæðnislega skrifaður. Þessi málsgrein vakti athygli mína: ,,Mögulegt er að hugsanlega væri heimurinn e.t.v betri staður ef samfélagið nær sem heild, og einnig sem einstaklingur, að líta framhjá húðlit fólks, og horfa þess í stað á þá manneskju sem fólk hefur að geyma." Samkvæmt þessu er Bragi bara alls ekki svo viss um að heimurinn væri betri staður ef fólk liti á manneskjuna sem fólk hefur að geyma en dæmdi ekki eftir húðlit. Takið eftir hinum þrefalda fyrirvara sem hann setur við málsgreinina. Mögulegt er að hugsanlega væri heimurinn e.t.v. betri staður. Það er semsagt ekki alveg útilokað (smá séns) að það sé hægt að hugsa sér (ath. hugsa, raunveruleikinn kemur þessu ekkert við) að heimurinn væri ef til vill, bara kannski, alls ekkert örugglega betri staður. Á sama hátt er mögulegt að hugsa sér að e.t.v. muni bleikir leðurblökuapar gera árás á landið með geislabyssum, öskrandi "I've been thru the desert on a horse with no name, it felt good to get out of the rain." Þetta er því eiginlega bara eins og formsatriði, að halda möguleikanum opnum þó svo að hver hugsandi maður sjái í hendi sér að þetta er fjarstæðukennd hugmynd og alls ekki tengd raunveruleikanum. Varið ykkur á Braga. Hann er hættulegri en nokkru sinni fyrr.
þriðjudagur, mars 02, 2004
Fordómar gegn fötluðum Nú skakklappast ég um á hækju. Það er ekki gaman, en þó nauðsynlegt. Eftir að ég fór að sýna mig á almannafæri sem mannvél (að hluta til maður, en með stoðgrind úr stáli) hef ég orðið var við annars konar viðbrögð fólks við nærveru minni en ég á að venjast. Fólk á það til að glápa á mig eins og ég sé einhvers konar furðuvera. Kannski er skýringin á því að fólki áttar sig ekki á því að hækjan er ekki líffræðilegur hluti af mér. Tilgátur hafa verið uppi um að þjóðsögur af kentárum í Grikklandi til forna hafi stafað af því að sést hafi menn á hestbaki, en þeir sem sáu þá hafi ekki áttað sig á því að þar sat maður á baki hests og talið það vera einhvers konar mannhest. Mitt tilfelli gæti verið svipað. Ef svo er má teljast eðlilegt að fólk stari, enda ekki á hverjum degi sem maður með þrjá fætur og eina hönd sést á vappi. Ef svo er ekki telst þetta hins vegar argasti dónaskapur. Í Smáralind snæddi ég á veitingastaðnum Þ.G.F.A.Þ.E. Föstudags. Á leiðinni þangað gekk ég fram hjá fullorðnum manni sem sat á bekk. Hann starði á mig þegar ég gekk að honum og sneri höfðinu á eftir mér þegar ég gekk framhjá. Þegar ég gekk inn á veitingastaðinn var hann ennþá að horfa. Svo má náttúrulega ímynda sér að fólk furði sig á því að ég gangi við staf án þess að vera í gifsi og án þess að vera með stífa liði o.s.frv. Kannski er fólk að velta því fyrir sér hvort ég standi í tryggingasvindli og sé bara að þykjast vera fatlaður. Það sé í rauninni ekkert að mér, ég sé bara samviskulaus lygari. Ég gef auðvitað engar yfirlýsingar um það efni. Gunnari Páli Baldvinssyni eru færðar þakkir fyrir yfirnáttúrulegt innsæi við gagnaöflun við vinnslu þessarar færslu.
mánudagur, mars 01, 2004
Af míns bróður bloggháttu Hann bróðir minn bloggar sjaldan. En þegar hann gerir það er það svoddan uppákoma. Maður fer af og til inn á bloggið til þess að gá, en í nokkrar vikur bærist þar ekki hár á höfði manns. En allt í einu gerir þar storm. Þessu mætti líkja við að bloggarinn hafist við í fylgsnum sínum og sinni daglegu amstri. Hann pirrist svo smám saman meira og meira af sífelldum fréttaflutningi af hvalavæmni í bland við mannfall í Írak þangað til að hann springur og segir ,,nú er nóg komið!". Svo kemur bloggfærsla full af heift og illkvittni. Ég bíð því spenntur eftir næstu færslu. Ég talaði við hann fyrir skömmu og var hann þá mjög afslappaður og ljúfur. Því er sennilega nokkuð í næstu færslu. Ég ætla að skjóta á 10 daga. P.s. Bróðir minn er samt drengur góður og hef ég ekkert út á hann að setja og elska hann reyndar mjög.
Fór í kaffi til afa og ömmu Það var róandi að fara í kaffi til afa og ömmu eftir skólann í dag. Ílengdist þar aðeins lengur en ég ætlaði. Það er ekki þessi sama þreyta í manni eins og þegar farið er beint á bókhlöðuna eftir skóla (sem hefur nú reyndar ekki gerst lengi). Ég fékk þar sérdeilis góða hjónabandssælu. Mér er illt í nasavængnum Hversu asnalegt er það?
P-A-R-T-Hví? -Jú, því ég finn mig knúinn til þess arna Ég gerðist fylgisveinn Unu Sighvatsdóttur í teiti eina í Mosfellsbænum á laugardag. Þar var skemmtilegt. Ég var sem fyrr hrókur alls fangaðar og hefði veislan verið alls kostar ómöguleg ef ekki hefði verið fyrir geislandi persónu mína og hugmyndaauðgi. Ég átti til dæmis upptökin að melónuleiknum. Í eldhúsi húsráðanda (Steinunnar Þyri, sem átti afmæli og til hamingju með það) Það var melóna í eldhúsinu hjá henni. Á hvirfli hennar var lítill nabbi eða stöngull og upphófst keppni í því að lyfta melónunni með því að halda einungis í þennan stöngul. Melónan fékk því að detta mjög oft á eldhúsborðið og í ljós kom að ólíklegustu persónur voru með yfirnáttúrulegan styrk í litlufingrum sínum og nöglum. Melónan varð mjög mjúk á endanum, dálítið eins og vatnsblaðra eða sílíkonbrjóst (ekki að ég hafi...). Það var svo auðvitað verslingurinn á staðnum sem þurfti endilega að sprengja melónuna með því að þrusa henni í borðið. Gumsið skaust út úr henni á listrænan hátt. Þetta var afar skemmtileg veisla, og sé ég ekki eftir því að hafa troðið mér þar inn fyrir. Svo var haldið heim á leið með fullvirk skilningarvit, enda verður það seint talið heillavænlegt að styðjast við hækjur í myrkri án aðstoðar þeirra.