.

Skírn Litlum dreng var gefið nafn uppi í Borgarfirði í dag. Skírnin fór fram undir berum himni og Skarðsheiðin skartaði sínu fegursta sem altaristafla. Drengurinn var látinn heita Davíð og er hann Pétursson, alnafni afa síns. Mér sýndist nafngiftin vekja mikla lukku hjá Davíð eldri. Hmmm? Hví leigja hvalaskoðunarfyrirtækin báta sína út til erlendra fréttamanna? Þeir hafa kvartað yfir því að hvalveiðarnar skapi slæma umræðu og skaði skoðunariðnaðinn. Svo hjálpa þeir til eins og þeir geta við að koma fréttamyndum af skotnum hval í alla helstu fjölmiðla Vesturlanda. Sneðögt. Tilfinningar Eftirfarandi mælir gegn hvalveiðum: 1) Útrýmingarhætta Maðurinn á að ganga skynsamlega um umhverfið, viðhalda fjölbreytileika dýralífsins og svo framvegis. Nenni ekki að tala um þetta þar sem ekki er ráðgert að veiða sléttbak. 2) Skaði sem atvinnugreinin getur haft á aðrar greinar. Óæskilegt er að fórna meiri hagsmunum fyrir minni. Það væri t.d. lítið vit í því að stunda umfangsmiklar hvalveiðar á ríkisstyrkjum og geta ekki selt afurðirnar úr landi á meðan ferðamannaiðnaðurinn hlyti stórskaða af. Eitthvað í þá áttina, nenni ekki heldur að tala um það. 3) Ómannúðlegar drápsaðferðir Hvalir eru stór dýr sem einungis öflug vopn duga á. Eitt sinn þurfti að skutla hval margoft til að ná honum og hann drapst ekki fyrr en eftir dúk og disk, miklar pyntingar, blóðmissi og djöfulgang. Það er nú ekki fallegt að drepa dýrin á þann hátt. Í dag á þetta að taka fljótt af. Sprengiskutulinn drepur dýrið nær samstundis og jafnvel á ekki að þurfa að skjóta það með riffli eftir skutlunina eins og þurfti á níunda áratugnum. Gott mál. Þá er það búið. En þá eru það tilfinningarökin. Margir, þá aðallega erlendir, aðiljar vilja ekki drepa hval. Punktur. Af hverju þeir vilja þeir það ekki? Jú, hvalir eru stórfenglegar skepnur. Þeir eru gáfaðir, velviljaðir og óskaplega sætir. Til eru sögur af hvölum sem hafa hjálpað skipbrotsmönnum í land, verndað þá fyrir árásum hákarla og ég veit ekki hvað. Í vinnunni í sumar heyrði ég sögu af tveimur trillukörlum sem hittu hrefnu úti á flóanum. Hún var með netadræsu flækta um hausinn og vildi ná henni af. Þeir stöðvuðu bátinn og leyfðu henni að nudda sér í bátinn til að losa netið af sér. Það tókst á endanum og hló þá hrefnan og brosti til þeirra. Síðan hvarf hún í djúpið og sögðust mennirnir ekki styðja hvalveiðar eftir það. Hvalirnir eru semsagt góðir. Svo geta þeir víst þekkt þríhyrninga í sundur frá ferningum og sýnt ýmis merki um töluverða greind. Þeir þekkja sjálfa sig í spegli og geta lært margt. Gott mál. Einhverra hluta vegna telja menn þetta ástæðu til að friða dýrið algerlega. Til samanburðar má nefna annað dýr, kúna. Kýrin er góð. Hún gefur okkur mjólkina. Jamm. Kýrin er ekki síður tilfinningavera en hvalir. Í dag stóð ein slík niðri á túni á meðan á skírn Davíðs litla stóð. Hún baulaði hátt, gekk í hringi og var gersamlega eirðarlaus. Hún leitaði að götum á girðingunni þar sem hún gæti komist yfir og hafði dregið sig út úr hópnum. Hún bar víst í gær og kálfurinn var inni í fjósi. Vistin úti á túni var því óbærileg. Þó kýrin sé máski ekki ýkja greind er það svo greinilegt hvað hún hefur sterkar tilfinningar að það fer ekki framhjá neinum. Ég hef séð þunglynda kú. Kálfurinn var sendur í sláturhús og baulaði hún því stöðugt í þrjá sólarhringa. Hún braust yfir girðingar og leitaði að honum um víðan völl. Kýrin var skapstygg. Hún syrgði. Jamm. Persónulega finnst mér mjög eðlilegt að þetta dýr sé nýtt. Mjólkin tekin úr henni til drykkjar og henni svo slátrað til átu. Það er skítt fyrir hana, en svona er þetta bara. Dýr drepa önnur dýr og éta. Ég get ekki séð að tilfinningalíf hvalsins eigi að meta meira en kýrinnar af því að hann er dálítið meiri gáfum gæddur. Við erum að keppa við hvalinn um fæðu. 45 þúsund hrefnur éta afskaplega mörg tonn af svifi á hverju ári. Hvalir taka fæðu frá fiskistofnum sem annars gætu dafnað betur og eitthvað éta þeir víst af fiski sjálfir. Það er eins eðlilegt og hver önnur slátrun að veiða hval. Hvalavæmnin hlýst af því að fólk yfirfærir mannlega eiginleika á dýrin. Manni finnst sumir hvalir alltaf vera brosandi af því að kjafturinn á þeim er þannig í laginu. Hljóðin sem hvalirnir gefa frá sér hafa háa tíðni og minn á tíst, eða gaggandi hlátur. Fólk ímyndar sér að það hafi myndað einhver sérstök tengsl við hvalina sem það sér eða að þetta séu dýr sem búi yfir visku sem menn geti varla hugsað sér. Kannski liggur hysterían bara í því að fólk man ekki lengur að hamborgarinn var eitt sinni lifandi tilfinningavera sem elskaði afkvæmið sitt og þráði ekkert heitara en frelsi úti í guðsgrænni náttúrunni, fjarri öllum mannabyggðum. Brostnir draumar, steiktir hamborgarar. Nú vill svo til að hrefnukjöt er ágætis matur og bragðast vel grillað eða steikt á pönnu t.d. Væri ekki miklu mannúðlegra að þyrma 8 saklausum nautgripum (þeirra draumum, þrám og óskum) og drepa í staðinn eina hrefnu? Það þarf ekkert að segja mér það að McDonald's geti ekki fiffað bragðið til svo enginn finni mun. Geta þeir ekki allt? Ef allt mistekst verðum við bara að gera eins og Kaninn, mesti hvaladrápari heimsins. Við veiðum hvalina óvart í troll og verðum því ekki hvalveiðiþjóð.

posted by Önundr @ 8/17/2003 10:24:00 e.h.