.

London - ferðasögubrot II Það var tvímælalaust einn af hápunktum ferðarinnar að fara inn á tjallaþingpalla. Tvöföld vopnaleit var framkvæmd á okkur áður en við fengum að fara inn, enda heldur óheppilegt ef þingmenn væru iðulega skotnir til bana við störf sín. Þinghúsið er fáránlega stór bygging með ótrúlegum skreytingum jafnt að innan sem utan. Þar varð bruni á nítjándu öld og minnir mig að 1860 hafi verið búið að gera við húsið eftir brunann. Fyrst var farið inn í The House of Commons, neðri deildina. Indverskur öryggisvörður lét okkur ekki komast upp með neitt kjaftæði og hlýddum við eins og leikskólabörn. Það var svo sem ekkert leiðinlegt að vera í biðröðinni. Maður fékk sér sæti frammi á gangi og horfði upp á risastór málverk á veggjunum og gríðarvaxna steinda glugga fyrir ofan þau. Gluggarnir höfðu að geyma skjaldarmerki allra héraðanna í Englandi, eftir því sem við komumst næst. Inni í neðri deildinni var ekki eiginlegur þingfundur í gangi, heldur einhvers konar umræður milli tveggja manneskja. Mjög fáir aðrir voru í salnum fyrir utan þingforseta (ætli hann sé kallaður það?) og þingritara. Mr. Lammy sat fyrir svörum hjá Söndru Gillespie, og ræddu þau um lyfjafyrirtæki sem hafði "possibly endangered the lives of 800 patients". Ég hafði mikið gaman af þessu. Forsetinn (sem var draugfínn gamlingi í Jacket-fötum) nöldraði alltaf nafn þess sem átti orðið. "Mr. Lammeeeeee" og "Zondra Gillespeeee" gólaði hann til skiptis. Þingritaranum dauðleiddist og hefur henni eflaust liðið eins og asna með þessa parrykhárkollu á höfðinu. Sérstaklega þar sem hún var síðhærð og alvöruhárið kom niður undan hárkollunni. Hún sat hokin og andvarpaði. Þarna horfði maður upp á mikið skemmtilegri reglur um skoðanaskipti. Inni í ræðu hjá Mr. Lammy gat Sandra beðið um orðið með því að snúa lófanum upp, og þá settist Mr. Lammy snarlega niður og heyrði athugasemd hennar, sem varðaði þá einmitt það atriði sem hann var að fjalla um í ræðu sinni. Það tók yfirleitt mjög stuttan tíma og Mr. Lammy svaraði þá áður en hann hélt áfram með ræðuna. Þetta fannst mér þjóna umræðunni mjög vel og miklu auðveldara var að halda þræðinum en oft þegar maður horfir á Alþingi. Hér eru menn að æpa fram í í ræðum hver hjá öðrum og framsögumaður kemur upp í pontu til þess að svara mörgum þingmönnum í belg og biðu. Það finnst mér ekki nærri jafnsniðugt og það sem ég sá í neðri deild enska þingsins. Það sæist alltént betur hverjir gætu svarað fyrir sig og hverjir ekki. Mr. Lammy talaði gríðarlega menntað mál, og vandaði sig mjög. Ég man einhverjar setningar frá honum: "Aaaa, aaaaa, we can certainly looked into this matter, and we have. Aaaa, aaaa, we do have the resources, we do have the methods. Aaaaa, aaaa and I hope that my noble friend Mrs. Gillespie knows that i would very much like to act on this aaaa, aaaa within the law, within the law. Because as you know aaaa, aaaa in a former life i was a lawyer." Á þessum tímapunkti hlógu þau bæði voðalega lágt og vinalega, óskaplega fáguð bæði tvö. Reyndar voru þarna aðstæður sem ekki hefðu sést fyrir nokkrum áratugum inni á þessu þingi, kona og blökkumaður að þræta. Þingfundi átti að slíta klukkan 15.00. Og honum var slitið á sekúndunni 15:00:00. Um leið og tölvuklukkan á plasmaskjánum breyttis úr 14.59 í 15.00 spratt gamla karluglan upp úr hásætinu sínu og æpti "Order!" (lesist: "Ooooooodaaaaaaaaaa") Hann þreif öll skjöl sín upp í handarkrikann og stóð teinréttur. Mr. Lammy og Mrs. Gillespie fóru í einhvers konar salutestellingu og inn gekk annar gamall karl í Jacket, og sá var með sverð. Hann tók upp gullsprotann af borðinu í miðjum salnum (þið vitið, þennan ljóta sem Betakerling notar til að setja þingið) og strunsaði með hann út. Þá dreif forsetinn sig út og allir máttu byrja að anda aftur. The House Of Lords Þar voru gamlir karlar. Einn var sofandi. Hann var feitur. En burtséð frá því á hvaða aldri menn voru þá er mjög asnalegt að efri deild þingsins sé frátekin fyrir fólk sem mjög vel efnað, því vinnan við að sitja í deildinni er ólaunuð. Mér er sagt að þessi deild sé stundum meira til skrauts en löggjafarstarfs, og að hún samþykki undantekningarlítið það sem kemur frá neðri deildinni. Ef það er svo er þetta svo eins konar umræðuklúbbur fyrir billjónera í andskoti flottum húsakynnum. Þarna var það kvenmaður sem stjórnaði þingfundinum. En óháð því hvað menn gera þarna er þetta nú samt efri deild þjóðþingsins í landinu og mér finnst fáránlegt að slíkt sé frátekið fyrir ákveðna þjóðfélagshópa, sem eru fámennir í þokkabót. Salurinn var yfirþyrmandi. Hásæti drottingar stóð við endann fyrir innan grindverk svipað og grátur í kirkju og sú hlið salarins var öll klædd skínandi gulli og eðalsteinum. Alveg fáránlegt. Gullið í loftinu var svo heldur ekkert lítið. Rétt við hásætið sat lítill drengur í fínum skóladrengsjakkafötum, kannski úr Eaton. Hann var að fylgjast með og hagaði sér ágætlega...en hugsa sér muninn á lífi hans og einhvers krakka sem væflast um úti á götu. Alveg magnað.

posted by Önundr @ 3/19/2003 10:00:00 f.h.