Landráð gegn Ástralíu Svona las ég leiðarann á fréttinni ,,Langþráð regn í Ástralíu" á mbl.is í morgun. Skildi ekki alveg tengslin við efni hennar þegar ég las hana. Síðasti kennsludagurinn ...er í dag. Það verður Sigurður Líndal sem slær botninn í þetta og kemur eflaust með eitthvað skemmtilegt taut á latínu og glósur hripaðar niður á glæru. Það verður skemmtilegt. Ég er að klára hina tvöföldu yfirferð yfir efnið í dag. Fannálaritun verður mjög gisin héðan í frá og fram að jólum, og sennilega yfir jólin líka. Ég vona bara að ég nái þessu bévuðu prófum. Ég var einmitt að velta því fyrir mér í gær hvað það væri óendanlega sniðugt ef skólar og alls kyns stofnanir hættu að gera þessar kröfur um árangur á einhverjum könnunum. Efnið yrði bara kennt og svo gegnið út frá því sjónarmiði að þeir sem læra efnið virkilega vel verða t.d. góðir lögfræðingar og góðir verkfræðingar og fá fullt af vinnu. Hinir sem taka þá ákvörðun að slappa af gera það þá bara á eigin ábyrgð og sjá hvað kemur út úr því. Þetta myndi auðvitað leiða til minnkaðrar framleiðni og alls kyns vitleysu sem ég nenni ekki að tala um, en hugsið ykkur hvað þetta væri þægilegt maður. Bara vera svaka duglegur að lesa og slappa svo af þegar maður nennir ekki meiru. Já, ég veit ég er fáviti. Kaffiboð Ég fór í kaffiboð til Betty Crocker og Sáms frænda í gær. Þau eru mikið myndarfólk, hún bakar tertur og fínerí í tonnavís á sama tíma og hún menntar sjálfa sig og beinir eiturlyfjasjúkum MH-ingum á beinu brautina, en hann stendur vörð um frelsi það sem land tækifæranna kennir sig við. Afi og amma voru mætt á svæðið og voru eiturhress. Það vakti sérstaka athygli mína hversu dónalegur kötturinn þeirra er orðinn. Hann var með einhverja kynferðislega tilburði við alla gestina í boðinu, nuddaði sér utan í þá, setti rassinn út í loftið og dillaði honum framan í fólk. Svo tók hann upp á því að setjast á stól við matarborðið og sleikja sín eigin kynfæri. Yfirleitt er reynt að halda slíku í lágmarki í kaffiboðum fjölskyldunnar. Heiðar ...vinur Þorgeirs situr hér við hliðina á mér. Hann er að læra og er duglegur. Svo er hann líka vel klipptur og snyrtilegur. Hann er hvers manns hugljúfi. Vel má vera... ...að fyrri ummæli mín um Ástþóri Bagnússon hafi verið fullhörð og leiðinleg. En það breytir ekki því að hann fer í taugarnar á mér, og þetta með draumsýnirnar, hvað var nú það? Samt má alveg tala um það að Mæðrastyrksnefnd mætti alveg fá þessar 300 millur sem á að nota í að flytja hergögn með Atlantaflugvélum. Jájá, nú fussa margir og tala um þjóðréttarlegar skuldbindingar Íslands og allt það. Jájá, vissulega, en ef maður lítur á þetta úr 30.000 feta hæð (eins og einn góður maður segir oft) þá hlýtur manni að finnast sorglegt að fólk eigi virkilega bágt hérna heima og í staðinn fyrir að gefa því eitthvað fallegt fyrir jólin ætlum við að eyða hundruðum milljóna í að reka stríð í annarri heimsálfu.
.
föstudagur, nóvember 29, 2002
miðvikudagur, nóvember 27, 2002
Vinsamleg ábending Atli sá er ekki þarfnast frekari kynningar við hefur vinsamlega bent mér á vitlausa orðnotkun í titlinum á skilaboðaskjóðunni. Það er frábært. Ég veit bara ekki hvort þetta var Atli konungur Húna eða Atli Helgason, en það skiptir ekki máli. Ég elska þá báða. Ég breyti þessu kannski við tækifæri. Leiðinlegt Ætlaði að skemmta sjálfum mér með því að senda einhverjum í símaskránni minni sms. Það átti að vera fyndið og upplífgandi sms. Mér leist ekki á neinn í símaskránni. Ég hafði ekkert að segja við neinn í henni. Mikið er það niðurdrepandi. Semínarinn ...er á morgun. Ég er að springa úr tilhlökkun.
Lyfjamisnotkun Við hjúin vöknuðum illa sofin í morgun. Hún tók acetylsalicylsýru en hellti mér út í parasetmól. Mér líður prýðilega núna. Hnéð er alveg sofandi. Semínar ...já þessi blessaði semínar er á morgun. Hann á víst að teljast hluti námsefnisins. Öryrkjadómurinn er lesefnið og gamli kallinn sem spyr langra spurninga mun vera með framsögu. Einhverra hluta vegna held ég að þetta verði leiðinlegur semínar. Semínarsemínarsemínar.
þriðjudagur, nóvember 26, 2002
Læknanemar Mikil umræða hefur verið að undanförnu um próf læknanema í almennri þekkingu. Í allri umfjöllun hefur áherslan legið á tvær spurningar. Hvernig er barbapabbi á litinn og eitthvað um Fox Mulder úr X-files. Málið er bara að það var enginn að kvarta yfir einmitt þessum spurningum. Læknanemar eru látnir líta út eins og bölvaðir vælukjóar sem vita ekki neitt. Það var öllum sama um þessa spurningar og flestir mjög sáttir við barbapabba (er annað hægt?) Hins vegar var í þessu prófi hluti sem kallaður var úrlausn verkefna. Sá hluti var algerlega hliðstæður við greindarvísitölupróf. Fólk á að horfa á myndir, finna mynstur og segja hvaða mynd vantar. Þetta held ég að sé mjög slæmt verkefni til að hafa á inntökuprófi. Í fyrsta lagi eru uppi kenningar um að greind sé ekki einhver einn óskiptur eiginleiki heldur margskipt. Þarna er tekinn einhver einn eiginleiki og prófað sérstaklega úr honum. Hversu góður er læknaneminn í að horfa á myndir? T.d. má nefna að sumir hafa ljósmyndaminni á það sem þeir sjá en aðrir þurfa að leggja á minnið. Þetta kemur fram m.a. við stafsetningu. Nú má vel vera að einn læknaneminn sé betur til þess fallinn að leysa myndaverkefni en annar. Hins vegar getur einnig verið að hinn sé iðnari og duglegri. Þarna taka þeir próf sem þeir vita ekki hvað á að lesa fyrir. Árangur þeirra ræðst því algerlega af einhverju myndgreiningarviti, sem maður veit í raun ekki hvað á að tákna. Á venjulegum prófum koma saman þessir eiginleikar, greind og undirbúningur (dugnaður). Þar fær fólk að undirbúa sig eins og það nennir, og greindin hjálpar þeim svo. Mér finnst bara asnalegt að vera að gera upp á milli fólks eftir því hvort það fékk einhverja sérhæfða tegund af greind í vöggugjöf eða ekki. Ef prófið hefði verið algerlega byggt upp á almennri þekkingu væri fólk í raun undirbúið fyrir prófið með því að það hefði fylgst með og lesið sér til í gegnum tíðina, slíkt getur eflaust gefið einhverja hugmynd um iðni í menntaskóla. Vægið á prófinu finnst mér samt ekki of mikið, ólíkt því sem aðrir hafa sagt. Á siðfræðihlutanum eru víst engin virkilega rétt svör möguleg, en virkilega röng svör eru möguleg. Þannig virðist tilgangurinn vera sá að meta hvort fólk er að minnsta kosti ekki siðblint. Tilgangurinn virðist ekki vera að finna þann læknanema sem er aðdáunarverður fyrir árangur sinn í ,,myndun réttra skoðana". Ef nemandi skorar hátt á venjulegu prófunum en getur bókstaflega ekki rassgat á þessu prófi má áætla að hann sé siðblindur fábjáni. Bókstaflega. Þannig þarf visst vægi til að halda honum frá læknisstöðunni. Annars má alveg rífast um þetta í margar vikur, rétt manna til að sía út á þennan eða hinn háttinn, ég bara nenni ekki alveg að læra núna. Búinn að vera mjög duglegur í dag samt!
Undarlegt Ég ætlaði í tölvuna. Ég sá erlendan skiptistúdent standa og bíða eftir tölvu, allar í notkun, nema ein. Ég gekk að honum og benti á að það væri ein tölva laus. Hann brosti vingjarnlega og sýndi mér að hann gæti ekki notað þá tölvu, því til sönnunar sýndi hann mér plastbox sem hann var með. Eins og hann væri að segja: ,,Nei, sjáðu til. Ég get ekki notað þessa tölvu, ég er nefnilega með svona plastbox hérna." Ég kinkaði auðvitað kolli og fór sjálfur í tölvuna. Ekki veit ég hvert málið var með þetta plastbox.
mánudagur, nóvember 25, 2002
Ó Hinar stórfenglegu lögskýringaglósur hafa litið dagsins ljós. Ég var viðstaddur prentunina. Fallegri atburði hef ég ég aldrei orðið vitni að. Þegar þær komu út úr prentaranum og ég tók þær upp á hvolfi til að líta á þær, og ég sá framan á þær, þá var eins og þær brostu til mín. ,,Halló pabbi" sögðu þær ,,Takk fyrir að hafa gefið okkur lífið!"
sunnudagur, nóvember 24, 2002
Hrun stórveldis Nettengda tölvan mín heima hrundi um daginn og því verður ekki ritað í fannálinn/vefdagbókina/bloggið þaðan um nokkurt skeið. Færslur gætu því orðið stopulli en fyrr, en eins og sjá má var ekkert ritað í gær. Þykir mér það miður mjög.
Fiður 3000 Ástþórir Bagnússon, sá mæti maður, hefur nú verið handtekinn og úrskurðaður í gæsluvarðhald fram á næsta föstudag. Hann reyndi að vekja athygli á samtökum sínum með undarlegum hætti í gær. Flestir ættu að vita hvað hann gerði, en þetta vitnar enn og aftur um hans sturlun og bjánaskap. Hans fyrri afrek eru auðvitað að bjóða sig fram til forseta lýðveldisins, að gera föður sinn gjaldþrota og að setja Íslandsmet í viðskiptum við vændiskonur.
Magnaðar draumfarir Á aðfaranótt laugardags dreymdi mig mikið. Fyrst var ég á veitingastað á Flúðum. Þar vék sér að mér miðaldra kona í svartri dragt, ljóshærð. Hún spurði mig: ,,Hvernig gekk í prófinu elskan?" Ég sagði þá að mér hefði gengið sæmilega. Hún sagði það gott að heyra. Næsti draumur var þannig að ég og Birgir vinur minn vorum að henda snjóboltum í bíla. Þeir voru kyrrstæðir á bílastæði og inni í þeim sátu óttaslegnir blökkumenn. Ekki veit ég hvað það á að þýða. Svo fór ég í bíó og hitt Evu frænku mína þar. Við hlógum mikið við afgreiðsluborðið út af einhverju kreditkorti sem hún var að borga með. Bleh. Því næst dreymdi mig að ég og pabbi vorum að horfa á sjónvarpið. Í sjónvarpinu var þáttur um hestamenn sem detta af baki og lenda undir hestunum. Þetta þótti okkur áhugaverður þáttur. Síðasti draumurinn sem ég man var sá súrasti. Þá var ég á bóndabæ hér á Íslandi. Konan sem bjó þar var mikil hestakona og hafði kennt hrossunum á bænum að ganga á afturfótunum eins og menn. Hrossin voru öll klædd í föt og kunnu að tala. Ég var einhvers konar fréttaritari frá BBC og var að taka viðtal við hestana. Þeir töluðu Oxford-ensku og ég líka. Ég man ekki mikið af samtalinu en þetta man ég: ,,Please don't take offense, but do you horses have quite the same vocabulary as humans?" - ,,Yes of course, I mean, why shouldn't we?" Þá held ég að ég hafi vaknað, furðu lostinn.
laugardagur, nóvember 23, 2002
Harður dómur Nú er ég kominn heim af Akranesi. Minnið mig á að MorfÍsráð skuldar mér 2000 kall. Hvað um það, þessi keppni var á milli FVA og FS. Ég bjóst við hverju sem er en fékk svona nokkuð slappa keppni með einum týpískum MorfÍsmanni og svo arfaslökum ræðum inni á milli. Ég hef þann vana að merkja við með striki þegar mér líkar eitthvað í ræðunni og svo geri ég eitt strik fyrir hvert svar sem kemur og hripa niður til minnis hvort það var gott eða ekki. Mér var því nokkuð brugðið þegar ég var að dæma fyrri frummælanda andmælenda, ég var að hugsa um hvað ég ætti að gefa honum fyrir svörin. En hann átti ekkert að svara. Reyndar má hann það ekki. En jæja, keppnin var haldin í FVA, sem er glæsileg bygging, en þar er ekki hefð fyrir MorfÍs. Aðstandendur keppninnar voru því nokkuð óöruggir, en það bjargaðist. Mér fannst skemmtilegt að sjá hvernig hin venjulega einkenni komu fram, sem báru þess vott að hér væru óvanir skólar á ferð. Þ.e. aðstandendur keppninnar voru mjög formlegir og stífir, gættu fyllstu öryggisráðstafana og bestrafferinga. Að sama skapi voru áhorfendur óstýrilátir, gjömmuðu fram í, klöppuðu lengi í miðjum ræðum o.s.frv. Ræðumaður kvöldsins hét Bjarni og var úr FS. Hann var ágætur svo sem, en í sterkri keppni hefði hann verið neðarlega. Sérstaklega eftirtektarvert var hversu nákvæm eftirmynd MH-ræðumanns hann var. Meira að segja í skærgrænni skyrtu og allt. Ólíkt hinum keppendunum kunni hann ræðurnar sínar, talaði skýrt og átti góða spretti var fyndinn og sumt af því sem hann sagði meikaði smá sens. Einn ræðumaður FVA lýsti því yfir að þetta væri kjaftæði að þeir væru að tapa. Það er hans skoðun. Hins vegar er það mín skoðun að póllinn sem þeir tóku í hæðina hafi verið lélegur, flutningurinn var lélegur, svörin arfaslök og fyndnin í ræðunum var næstum engin. Nema hvað einn þeirra endaði ræðuna sína á því að auglýsa Mastercard, sem er mjög gott. Sérstaklega minnist ég seinni frummælandaræðu FVA, hún var hörmuleg. En jæja, ég er bara feginn að ég var ekki laminn á staðnum. Þetta eru víst allt óforskammaðar fótboltabullur þarna á Skaganum.
fimmtudagur, nóvember 21, 2002
Þjóðfundurinn 1851 ...var semsagt alveg svakalega stefnumarkandi í íslenskri sjálfstæðisbaráttu og kom okkur á sporið. Nonni 500 var að rokka feitt þarna í den. Mann langar nú bara til að lesa þá indælu bók ,,Frá einveldi til lýðveldis" aftur. Og þið vitið þegar maður er að skýra ákvæði stjórnarskrárinnar maður, sjiiiitt.
miðvikudagur, nóvember 20, 2002
Stærsta svindl sögunnar Í ljós hefur komið að almenningur hefur látið blekkja sig. Menn hafa svindlað á kerfinu og búið til hugtakið lögjöfnun. Í raun er lögjöfnun ekkert annað en stór lygi þar sem alveg nóg er að vísa til meginreglna laga í staðinn. Allt var þetta fabríkerað af atvinnulausum lögspekingum sem skrifa bækur um ekki neitt og fá borgað fyrir það úr vasa almennings. Ég hef hér upplýst almenning um þetta mikilvæga atriði og vona því að einhverjir geti sparað sér vinnu í hinu daglega amstri, heimilisstörfunum, innkaupunum o.fl. með því að varast þetta eins og heitan eldinn. Heilaþvottur? Er mjólk eitthvað góð? Er það ekki bara helvítis lygi sem er búið að troða inn í höfuðið á okkur með áratuga áróðri? Það sér hver sá maður sem eitthvað veit að þessir læknar í auglýsingunum hafa verið þvingaðir til að ljúga um staðreyndir mjólkurinnar. Að öðrum kosti væri ómögulegt að vera svona óeðlilegur og stressaður fyrir framan myndavél. Er mjólk eitthvað góð á bragðið? Er það? Hugsið ykkur tvisvar sinnum um!
Mad bad dad Á mbl.is má lesa frétt um Mikael Jálksson. Hann var víst eitthvað að dingla hinum konungborna syni sínum út fyrir svalir á fjórðu hæð í Berlín. Í fréttinni segir að hann hafi bara haldið um barnið með annarri hönd utan um mittið. Glöggir menn sem líta á myndina meðfylgjandi sjá að fréttaritarinn hlýtur að hafa mitti þar sem hálskirtlar eru í öðru fólki. Þá má velta því fyrir sér af hverju Mikael hefur þarna sett lampaskerm yfir höfuðið á barninu, en það hlýtur að vera góð og gild ástæða fyrir því, hann er jú heimsfrægur. Hinn valinkunni andans maður hefur slengt fram kenningu einni sem lýtur að nefi Mikaels. Líklegt þykir að barnið hafi togað í það án þess að gera sér grein fyrir verðmæti því og tilfinningagildi sem nefið hefur. Mikael er þarna einfaldlega að siða barnið til og hóta því lífláti og ógnvænlegum lampaskermsdauða ef ekki verði bót á. Hverju skiptir það fyrir Mikael hvaða barn hann er með þarna, hann hlýtur að hafa nóg af börnum, maður sem á tívolí. Mér þykir ólíklegt að hann láti verða af aftökunni þar sem barnið er greinilega konungborið. Slíkt getur komið sér vel þegar hart er í ári. Á meðan ég man, ég ætla ekki að lesa nýju bókina hans Mikaels Torfasonar. Né heldur nokkuð annað sem hann lætur frá sér fara.
Hvers vegna? Um daginn las ég grein í réttarsögu. Hún heitir ,,Hvers vegna í djöflinum var Staðarhólsbók Grágásar skrifuð?" Þar er að finna skemmtilega umfjöllun um hina dularfullu útgáfu Grágásar. Ekki eru allir á eitt sáttir um ástæður tilurðar hennar og vart má á milli sjá hvaða kenning fer með sigur af hólmi. Greinin er æsispennandi og teygir sig allt frá Ólafi Lárussyni til Konrads Maurer. Við lestur greinarinnar fannst mér ég komast í beina snertingu við menntagyðjuna og auðgaðist hugur minn af auðæfum fróðleiksandans sem einkenndi líf hinna virtu fræðimanna.
Helvítis fávitar Á nestisstofunni fyrir skömmu síðan voru tvær stúlkur. Fyrirsögnin vísar til þeirra. Fámennt var á nestisstofunni í þetta skipti, og alger þögn í öðrum gestum. Stúlkurnar töluðu saman um það sem þeim fannst skemmtilegt. Þ.e. ælu. Allan tímann sem fannálsritari var þar inni staddur ræddu þær fram og aftur um ælu. Glöggir lesendur sjá kannski að aðrir staðir eru betri fyrir slíkar umræður en einmitt nestisstofa þar sem fólk matast. Þær töluðu um það hvernig þær æla, hversu oft þær hafa fengið ælupest, um hvað þær hugsa þegar þeim er flökurt, hvernig verkjalyf fá þær til að æla, hvenær ældu þær fyrst og síðast en ekki síst hljóðin sem koma þegar þær æla. Þessar umræður þurftu einhverra hluta vegna að fara fram við tvöfalt meiri hljóðstyrk en nauðsynlegt var, til að allir heyrðu nú örugglega í þeim. Önnur þeirra var feit, hin mjó. Sú mjóa talaði stanslaust um það hvað hún borðar mikið alla daga, en hin talaði að sama skapi um það hvað hún borðar alltaf lítið, og ælir þar af leiðandi frekar lítið. Raddbeitingin var óþolandi og gaf til kynna lágar greindarvísitölur og lítið skynbragð á hvernig á að haga sér. Ekki að það sé einhver formúla fyrir því til, en þær voru eins og helvítis fávitar. Málfræðivillur voru algengar. Sérstaklega var það skerandi hversu orðasambandið ,,ég vil" var borið fram ,,é vill". Tilvitnun hefst:,,Ég get borðað þú veist bara kíló af tobleróni og mér verður ekker flökurt, bara meirameirameira þú veist." Hin segir þá:,, Eþþaaaa? Ég mundi bara æla læk þú veist ööööþþþþgggghhh! É æli samt gegt sjaldan sko, reyni alltaf að æla sem minnst..." Djöfull langaði mig til að löðrunga þær. Þegar þetta er skrifað er hinn valinkunni illa fyrir kallaður og þungur á brún. Frásögnin gæti því eitthvað hafa litast af því hugarfari.
þriðjudagur, nóvember 19, 2002
Ilmvatn... ...er hægt að nota bæði til góðs og ills. Nú áðan sat við hlið mér manneskja. Hún var sambland af stúlku og dreng. Þetta má rökstyðja með því að hún angaði af ilmvatni meir en góðu hófi gegnir. Allan tímann sem hún sat þarna gaus fnykurinn upp eins og hveralykt. Fleiri kvenlegir eiginleikar voru sjal sem hún brá yfir axlirnar, sítt hár og lungnabólga. Karlmannlegu eiginleikarnir voru svo þeir að hún gaf frá sér ýmis búkhljóð með vissu millibili, stundi, rumdi eða urraði. Þar að auki klóraði hún sér í pungnum án afláts. Fátt gefur kynferði einstaklings sterklegar til kynna en einmitt pungur. Hún (manneskjan) fór svo að lokum og skildi mig eftir í hafi efasemda.
Kynferðisleg skilaboð Ég brá mér frá skamma stund í gær. Þegar aftur var snúið höfðu nokkur orð verið hripuð niður í bók mína. Þau voru þessi: ,,Þú ert svo hræðilega kynþokkafullur að stundum hræðist ég þig. Hönk." Enginn hafði orðið var við grunsamlegar mannaferðir, enginn hafði séð neitt, enginn hafði heyrt neitt. Undarlegt mjög. Rithöndin var karlmannleg sem bendir til þess að annað hvort er einhver mjög fyndinn og skemmtilegur eða ég þarf að setja stálplötu í aftanverðar buxurnar mínar. Nálastunga Verkirnir ágerast enn og vaknaði hinn valinkunni andans maður vegna þeirra í morgun. Hann átti erfitt um gang. Ákveðnir þrýstihópar hófu nú herferð gegn hnéverkjum þessum og hyggjast sitja fyrir hinum valinkunna í myrkri, stökkva á hann úr fylgsnum sínum og beita hann nauðugan óhefðbundnum lækningaaðferðum. Hann verður keflaður niður og látinn í nálastungu, því næst verða orkupunktar í iljum hans nuddaðir og að lokum verður mænuvökvinn þynntur út með sódavatni og jafnaður um líkamann. Ef þessi meðferð orsakar einhvers konar áfall eða lost verður boðið upp á heilun og nudd á eftir. Trúleysi ...er nefnilega til á fleiri sviðum en því sem tengist trúarbrögðum og yfirnáttúrulegum hlutum. Þar sem ég hef nýlega verið féflettur og hafður að fífli að sögn þessa manns er ég tortrygginn mjög. Nú ásaka ég engan, en svokölluð placebo áhrif eiga að hafa orsakað tímabundinn bata minn eftir að ég fékk innlegg í skóna. Óhefðbundnar lækningaaðferðir hafa oft bataáhrif til einhvers ákveðins tíma, og þá er rétt eins líklegt að læknaneminn álíti það ekkert annað en placebo. Þrátt fyrir þetta er mjög heillandi að prófa svona aðferðir. Hverju skiptir það hvaða lækningaaðferð var notuð sálræn áhrif eða skurðaðgerð? Ég vitna í hið frumspekilega hyldýpi myndarinnar Fylkið: ,,Ignorance is blizz." En svo... ...getur auðvitað verið að í þessari dáleiðslu hafi maður ekki rænu á að hlífa skaddaða hnénu og gangi á því eins og óður maður. Slíkt gæti kannski orðið til ills. En lögskýringarnar lesa sig ekki sjálfar...
mánudagur, nóvember 18, 2002
Lögskýringar Bókin er eitthvað svo óárennileg að maður vill ekki byrja á henni. Ég fékk mig þó til þess um helgina og kom hún mér þægilega á óvart. Einhverra hluta vegna er hún nokkuð hraðlesin. Þ.e. maður lendir sjaldan í því að lesa sömu blaðsíðuna átján sinnum án þess að muna það sem stendur á henni.
Draumurinn í nótt ...já. Eins og ég sagði í fyrri færslu var ég úti á sjó í nótt. Mig dreymdi að ég var kominn um borð í Þerney enn eitt sumarið. Við vorum e-s staðar úti á rúmsjó, en ég var í venjulegum fötum, svona eins og ég er alltaf í í skólanum. Þarna stóð ég úti á dekki og var að spjalla við Þórð skipstjóra. Samtal okkar var hálfundarlegt á óþægilegan hátt, eftir á að hyggja. Það var eitthvað á þessa leið: Þ: ,,Já, ég ákvað nú að ráða þig aftur því þú ert búinn að vera svo næs við okkur hérna um borð." Ö: ,, Nú já. Jah, þið eruð nú búnir að vera svo næs við mig á móti alltaf að það er alveg sjálfsagt mál." ...svo hélt samtalið áfram án þess að ég muni það í smáatriðum. Nokkrum sinnum kom orðið ,,næs" fyrir. Það var hálf hommalegt í draumnum. Ekki á meðan hann gerðist en eftir að ég vaknaði. Er þessi draumur kannski til kominn vegna frumhvatarinnar, óttans. Ég get vart ímyndað mér nokkuð hræðilegra en að vera úti á rúmsjó með 27 stórum sterkum sjómönnum sem allir eru samkynhneigðir. Hver veit hvað gæti gerst.
Að gleypa Hinn valinkunni andans maður hefur enga hæfileika í þeim geira að gleypa hluti. Í gær bisaði hann við að gleypa Ibufentöflu. Niðurstaðan eftir langa baráttu var lítri af vatni í maga hans en taflan í ruslinu, hálfeydd. Honum er gersamlega ómögulegt að opna kokið og láta þetta renna niður. Getur það ekki. Þess vegna tók hann til örþrifaráða (enda orðið nokkuð illt í hnénu). Hann negldi einni töflu í vegginn og týndi upp brotin. Þeim gat hann kyngt. Þetta fer mjög illa saman, annars vegar þrálátir verkir og hins vegar vanhæfi til að gleypa verkjalyf. Fenið svínvirkaði þó á endanum og undirritaður var kominn út á sjó nokkrum mínútum síðar.
sunnudagur, nóvember 17, 2002
Skemmtilegt... ...í lögfræðingaþáttum frá Bandaríkjunum hvernig það eina sem lögmenn kunna er ,,probable cause" ,,reasonable doubt" og ,,fifth amendment rights". Ég hef aldrei heyrt lögmann í svona þáttum tala um fordæmi (sem eru einmitt mjög mikilvæg í bandarísku réttarfari) né heldur hef ég nokkru sinni séð þá fletta í lagasafni. Það er skemmtilegt. Hvort ætli tilfellið sé þá? Annað hvort kunna þeir bara lögin (lögfræðingar, auðvitað!) nú eða þá að þeir hafa bara ekkert með lögin að gera. Allt frá Matlock og Fatman McCabe til Mr. McCoy og Bobby Donnell. Þeir taka einfaldlega vitnin fyrir hvert af öðru, sýna fram á andlega veikleika þeirra og áföll í æsku. Þannig er það frá. Svo taka þeir sönnunargögnin ná fram ,,reasonable doubt". Þetta gerist allt eftir að skjólstæðingur þeirra notfærir sér ,,fifth amendment rights" sín. Silfur Egils ...er í gangi núna. Þar eru ungir frambjóðendur að kynna sig. Sigurður Kári sagði fyrir nokkrum sekúndum að ef enginn að þeim yngstu kæmist inn yrði yngsti þingmaðurinn eftir kosningar 48 ára. Þar af leiðandi ættu kjósendur á aldrinum 18-48 ára engan fulltrúa á þingi. Jább, gott að vita að málefnin fara algerlega eftir aldrinum. Ekki ætla ég að kjósa hann, ég er bara tvítugur, hann er alveg nokkrum árum eldri!
laugardagur, nóvember 16, 2002
Fargi af mér létt Aumingjabloggurum hefur verið eytt út af tenglalistanum. Móðgaðir geta haft samband við mig í síma 581-2345.
Æfingapróf II Jæja, ég fór þarna til að líta á þetta. Svo fór á endanum að ég reyndi að leysa prófið. Þetta er í fyrsta skipti sem ég fer í próf með þá stefnu að leysa það ekki, en geri það samt. Hvað sem því líður gekk mér heldur hrapallega. Meginástæða þess er tvímælalaust sú að ég undirbjó mig ekki sérstaklega fyrir prófið heldur hélt áfram í námsefninu. Ekki var við öðru að búast. Hafði ég lúmskt gaman af því að varpa fram spekingslegum inngangssetningum að svörum mínum án þess að hafa hugmynd um hvað ætti að segja næst. Samsetningar eins og ,,eðli, tilgangur og markmið...blablabla" hljóma skemmtilega þegar maður sjálfur mælir þær úr fingrum fram. Bróðir minn og Kötturinn... ...ráðgerðu eitt sinn gula áætlun sem lesa má um á þessari síðu. Hugmyndin sjálf er góð. Hefði hinn valinkunni andans maður ætlað sér eitthvað í líkingu við þetta hefði önnur fisktegund orðið fyrir valinu. Þorskur Viðars og Þorgeirs stendur auðvitað nálægt þjóðernisvitund þeirra vegna veiða á honum síðan í fyrnsku og þar eð hann rataði eitt sinn útflattur og limlestur á skjaldarmerki landsins. Skemmtilegri tegund til að setja í sundlaug er tvímælalaust stórvaxinn steinbítur. Eldgamlar Garðabæjarkerlingar fá varla betri heilsubót en að synda eins og andskotinn sjálfur sé á hælunum á þeim. Steinbíturinn... ...er illgjarnt kvikindi. Það er alltaf skemmtilegt í vinnunni á sumrin þegar nokkrir slíkir fylgja með. Þá þarf að týna þá frá. Hatrið í augum þeirra er svo greinilegt. Þeir beina öllum vilja sínum að því eina takmarki að verða valdir að dauða manns. Það er hægt að hengja þá á sig eins og kúlur á jólatré. Svo er skemmitlegt að stinga karfa upp í þá, eða láta þá bíta í sporðinn á sjálfum sér.
Æfingapróf ...Orators er á eftir. Ég er nú ekki búinn að læra fyrir það eins og prófið sjálft. Hef meira bara verið að lesa áfram í námsefninu. Kannski er það vitlaust af mér. Ég kíki eflaust á þetta þarna á eftir og sé hvernig spurningarnar eru. Annars ætla ég ekki að vera lengi þar. Svo skrambi margt sem þarf að klára. En þjóðréttarglósurnar eru alltént komnar í endanlegt form. Snillingar Frétt á mbl.is í dag um þrjá drukkna fáráðlinga á táningsaldri. Þeir stálu bíl frá foreldrum eins þeirra og fóru í ökuferð. Góð hugmynd það. Eins og flestir drengir sem hafa ekki bílpróf hafa þeir eflaust talið sjálfa sig óendanlega góða ökumenn. Þess vegna er langbest að gefa í þegar löggan byrjar að elta þá. Eins og segir í fréttinni enduðu þeir í einhverjum garði eftir að hafa klesst á tré. Djöfull myndi maður skammast sín ef þetta væri svo mikið sem þremenningur manns.
föstudagur, nóvember 15, 2002
Búbót Faðir minn kom heim með kassa úr vinnunni í dag. Hinum valinkunna andans heimaalningi þótti það forvitnilegt og reif kassann í sundur. Ó, sú hamingja sem streymdi um húsið þegar innihaldið kom í ljós. Hvað annað en lengd útgáfa af Hringadróttinssögu - Föruneyti hringsins á 2 DVD diskum og á VHS auk tveggja DVD diska með aukaefni um myndina. Ágætt. Það kom víst einhver fáráðlingur með þetta upp í vinnu til hans í dag. Það kemur mér vel.
Skúla saga lektors ins góða Sagnfræðinirðirnir dýrka svona fyrirsagnir, nú flykkjast þeir eflaust inn á síðuna. En í gær gleymdi ég að segja frá málfræði lektorsins. Hann talaði um að ákveðinn maður í ákveðnu tilviki ,,nyti engs réttar". Nú ef þetta er góð og gild notkun orðs, forn eða ný, getur fólk bent mér á það, en út frá fagurfræðilegu sjónarmiði er þetta verra en allt. Trúleysi er í tísku ...ég held bara að trúleysingjar byggi allir skoðun sína á ótrúverðugleika hins bókstaflega texta biblíunnar og á því hversu fáránlegt það sé að einhver Guð ráði öllu sem var, er og verður. Förum ekki lengra út í frumspekina, en þegar þeir hafa komist að þessari niðurstöðu finna þeir hjá sér þörf fyrir að fjalla á niðurlægjandi hátt um texta biblíunnar. Sjálfur er ég þeirrar skoðunar að fólk megi og skuli aðhyllast hver þau trúarbrögð eða trúleysisbrögð sem því sýnist. Jafnframt er ég fylgjandi því að fólk skuli iðka trú sína eða trúleysi án þess að troða skítugum skónum á því sem fólki með aðrar skoðanir þykir heilagt.
Kaffihús Það er endalaust djamm á manni þessa dagana. Bingó í gær, súkkulaði með rjóma í kvöld. Gjálífið er viðurstyggilegt. Eftir lokun bókhlöðunnar brá ég mér á kaffihús með Garðari, Þorvarði, Hlín og Elínu Birnu. Það var í meira lagi ánægjulegt og þakka ég þeim fyrir stundina. Umræður voru nokkuð fjörugar og var komið víða við. Allt frá asnalegum reglugerðum og inngöngu í ESB til sögukennara í MR og Iðnskólanum og samræmingar stúdentsprófa. Gott mál. Eins og oft áður í viðurvist Garðars endaði kvöldið á umræðum um arkitektúr. Var viðbyggingin við Alþingishúsið tekin fyrir. Hlín reyndist fylgismaður nýtískulegs húss í takt við nútímann. Hennar skoðun mótaðist af því sagnfræðilega haganlega sjónarmiði að þróun borgarinnar eigi að sjást á byggingarlistinni. Þannig á að sjást að Alþingishúsið var byggt á 19.öld en viðbyggingin á þeirri 21. Ég og Garðar vorum þó nær þeirri skoðun að byggja ætti við í sama stíl. Ég sé ekkert að því að elta gamlan stíl þegar verið er að byggja við. Þá er verið að stækka gamalt hús, ekki verið að byggja nýtt hús. Hugmynd arkitektsins að láta húsin tengjast í ósýnilegum glergangi er ágæt sem slík. En þegar allt kemur til alls finnst mér það afskræming á gömlu húsi með þykkum hlöðnum veggjum. Þökkum almættinu fyrir að ekki var notað speglagler. Fólk er enn að reyna að gleyma viðbyggingunni sem sett var á Iðnó fyrir margt löngu. Það var sennilega næstversta hugmynd Íslandssögunnar, á eftir súkkulaðigosinu Súkkó frá Sól hf. Vitur maður... ...velti því eitt sinn fyrir sér hversu miklu heimurinn hefði tapað á því að menn hafa ekki þorað að viðra hugmyndir sínar af ótta við að þær stangist á við hið almennt viðurkennda. Þessi tvö dæmi, glerhýsið við tjörnina og Súkkó, eru rök fyrir því að menn sem fá hugmyndir eigi bara að halda kjafti.
fimmtudagur, nóvember 14, 2002
Sjúkdómsgreining gegnum netið Gísli hefur skrifað mér svar á síðu sinni vegna hins ógurlega krankleika míns. Þar varpar hann hann fram nokkrum vel völdum fullyrðingum og spurningum. Eftirfarandi er andlag mitt við svari Gísla: Í fyrsta lagi: Verkurinn minnkaði mjög eftir að ég hóf notkun innleggjanna en byrjaði svo aftur að aukast eftir smá tíma. Ég hef prófað að ganga nokkra daga án innleggjanna en þá virtist mér verkurinn verða meiri. Það veku óneitanlega hjá mér nokkuð traust til þeirra. Eitt veldur mér þó áhyggjum. Læknirinn sem sendi mig upp í Össur sagði að ég væri með greinilegan plattfót, hvað svo í fjandanum sem það þýðir. Kvinnan í Össuri (?) sagði mér hins vegar að ég væri greinilega ekki með plattfót. Venjulega legg ég meira traust á lækna en innleggjatækna. Vá, rím. Í öðru lagi: Já, það er aðeins verra að beygja um hnéð með snúinn ökkla. Nei, ég hef ekki tekið eftir sérlegum verkjum þegar ég geng stiga. Nei, ég held að hnéð sé ekki bólgið miðað við hitt. Mér finnst verkurinn vera fyrst og fremst utan á hnénu framanverðu en þegar hann magnast finnst mér hann vera í öllu hnénu, í endaþarminum og í innstu afkimum sálar minnar. Það er svo langt síðan ég byrjaði að fá verkinn að ég man ekkert hvað ég var að gera þegar ég fann fyrst fyrir þessum verk. Í þriðja lagi: Ef ég er með laskaðan liðþófa og þarf að fara í aðgerð. Hversu viðkvæmt verður hnéð þá og hversu mikið álag get ég sett á það? Hlaup og slíkt... Í fjórða lagi: Gott og vel...ég ætti þá að fara að panta tíma bara í gær...
Skiptistúdent Vinur minn er að hugsa sér til hreyfings. Hann ætlar að gerast skiptistúdent í Bandaríkjunum. Þegar hann sagði mér frá því gat ég ekki samglaðst honum. Ég er með svo litla sál. Ég frussaði því eilítið og spurði hann svo hví hann færi ekki heldur til Englands. Svarið var: ,,Því ég hata Englendinga, ég hata skólakerfið þeirra, ég hata húmorinn þeirra og ég hata persónuleika þeirra í heild sinni." Þetta er auðvitað svar sem ekki er hægt að andmæla á nokkurn hátt. Ég vona bara að strákurinn myrði ekki næsta Englending sem hann hittir.
miðvikudagur, nóvember 13, 2002
Nú er... ...verið að leggja lokahönd á útdrátt úr þjóðarétti. Hinn valinkunni andans maður á bara örfáar blaðsíður eftir, en þær eru að reynast honum ótrúlega erfiðar. Þær virðast svo langar að yfir hann þyrmir. Helgarinnar bíður verðugt verkefni. Það þarf að klára að snurfusa réttarheimildirnar, rifja upp Ármann Snævarr, lesa a.m.k. tvær réttarsögugreinar og glósa þær í ræmur. Einnig þarf þá að útbúa Evrópuglósur til prentunar... Niðurfelling gleðihringjaneyslu Það er einungis tímaspursmál um það hvenær Íslendingar ganga í Evrópusambandið og afsala sér fullveldi sínu. Á endanum mun EES samningurinn lognast út af og Sviss, Noregur og Liechtenstein ganga í ESB. Þá mun aðalatvinnuvegur Íslendinga verða orðinn hvalaskoðun í Kárahnúkalóni, raforkuframleiðsla og handabönd við Jakob Frímann á milljónkall stykkið. Enginn mun nenna að hanga úti á sjó lengur svo við látum Spánverja og Portúgali veiða þorskinn og fáum í staðinn gríðarstyrki í landbúnaðinn. Og hvað mun allt þetta þýða fyrir Íslendinga? Jú, ekki verður lengur hagstætt að flytja inn gleðihringi (Cheerios). Einungis mun fást hallærislegt Evró-morgunkorn. Ef ég hugsa út í það aftur...nei Íslendingar munu aldrei afsala sér gleðihringjunum. Ég sá... ...eitt sinn úti á sjó alveg þrælmagnaðan Portúgalskan frystitogara. Hann var svo sportlegur og flottur. Brúin á honum var lág og straumlínulöguð og hann var með mjóa, rauða strípu á hliðinni, annars alveg hvítur. Úr hópnum skar hann sig algerlega, hinir togararnir voru svo ryðgaðir og dumbungslegir í sínum tvílita ham. Dökkur skrokkur og hvít brú. Það er púkó. Okkar útgerðir ættu að gera þetta svona líka. Hann var reyndar langt í burtu en mér sýndist hann vera með krómaða hliðarspegla...
Sjúkdómsgreining óskast Gísli Björn Bergmann og fleiri langt komnir læknanemar, nú eða læknar, sem álpast gætu hingað inn mega endilega segja mér hvað er að hnénu á mér. Mér hefur verið illt í hnénu í mjög langan tíma. Ekki samfleytt, en með reglulegu millibili. Bilið milli verkja fer svo stöðugt minnkandi. Þetta byrjaði fyrir u.þ.b. ári síðan þegar ég fór að fá verki í hnéð á morgnana. Alltaf þegar ég stóð upp fékk ég verk í það svo ég þurfti að setjast í smá stund og bíða. Þetta hélt áfram og magnaðist þar til ég var farinn að fá verki um miðjar nætur líka. Þá tók ég til þess ráðs að láta Össur ehf. mæla mig til og setja innlegg í skóna mína. Í ljós kom að hægri löppin er 8mm lengri en hin. Eftir að ég fékk innleggin minnkuðu verkirnir til muna, en byrjuðu strax aftur að aukast. Nú er svo komið að stundum get ég ekki sofnað á nóttunni fyrir verkjum nema að taka tvær stórar parasetamól og bíða í hálftíma. Í nótt fékk ég svo hastarlegustu verkina hingað til. Ég svaf í 3 tíma í nótt út af þessu. Svona veseni nenni ég ekki lengur. Því mega læknanemar eða læknar benda mér á lausn eða góðan bæklunarlækni sem er jafnframt kraftaverkamaður. Djöfull væri gaman að fara í aðgerð núna, ha... Hann var í skólanum vikuna alla, og fór í aðgerð þegar hann gat.
þriðjudagur, nóvember 12, 2002
mánudagur, nóvember 11, 2002
Símadjöfull Ég var sofandi. Ég var niðri. Síminn hringdi svo ég þurfti að hlaupa upp í sjónvarpsherbergi til að svara. Bölvaði ég alla leiðina upp. Ég svaraði. Enginn sagði neitt. ,,Fífl" hugsaði ég. ,,Halló" sagði ég. Algengt þetta, að hugsa ,,fífl" en segja ,,halló". Ég sagði ,,halló" alloft. Nógu oft. Ekkert svar. Bara andardráttur. ,,Fífl" hugsaði ég. Ég lagði á. Ég leit á númerið. Mitt númer. Minn gemsi. Í hinum lófanum. ,,Calling heima...". ,,Fífl" hugsaði ég. Þreyttur.
Ég mæli með... ...bakþönkum Þráins Bertelssonar á Fréttablaðinu í dag. Þráinn er skemmtilegur. Matari ...er í fyrsta lagi alveg einstaklega asnalegt orð, athugið sérstaklega þolfall fleirtölu. Í annan stað sá ég ljósritunarvél með matara fyrsta sinni á ævinni. Þetta er stórfengleg uppfinning. Vélin í Lögbergi er útbúin slíkum matara. Greinar Sigurðar Líndal um þekkingu Íslendinga á rómverskum og kanónískum rétti á 12.-16. öld og fleira skemmtilegt renna í gegn um vélina og fjölfaldast á örskammri stundu. Ef ekki væri fyrir þennan matara hefði ég enn ekki lokið þessari fjölföldun. Ef lesendur hafa á síðastliðnum árum fundið upp vélbúnað í líkingu við þennan færi ég þeim kærar þakkir fyrir. Hreðkan ...og félagar voru í dónalegum tetris í tíma. Skamm, fylgjast með!
Hversu sjúkt... ...er það að standa fyrir utan dyr bókhlöðunnar fyrir 8:15 á morgnana á mánudegi í nóvember. Sjálfur held ég mig í bílnum þar til rennihurðin ....rennur. Öngstræti alnetsins Formaðurinn Markús Már Efraím hefur hafið bloggun og ég hef komið upp tengli á hann. Þar sem þetta virðist vera aumingjabloggari af verstu sort hef ég ákveðið að endurskoða tenglasafn mitt á næstunni. Þeir sem ekki skrifa reglulega, að minnsta kosti á 5 daga fresti, verða teknir af þessum lista. Aumingjablogg eru tímaeyðsla. Er það ekki ansi djúpt sokkið að nenna ekki einu sinni að blogga? Hverju nennir maður þá?
sunnudagur, nóvember 10, 2002
14 dögum... ...fyrir jól kemur jólasveinninn Sálnamígir til mannabyggða. Hann skeinir sér á handklæðum og mígur út fyrir. Hann þvær sér ekki um hendurnar og sturtar ekki niður eftir að hann kúkar í almenningsklósett. Sálnamígir er þó aðeins opinberlega til fjalla mest allt árið. Í raun er hann á bókhlöðunni að læra. Það fer lítið fyrir honum. En hann er þarna. Læðist eftir göngum bókhlöðunnar og inn á öll salernin. Þar gerir hann það sem hann kann best. Hann saurgar sálir fólks. Hann hlandar yfir persónu mína þegar ég geng inn og sé það sem hann hefur skilið eftir sig. Enn og aftur hefur honum tekist ætlunarverk sitt. Því segi ég: Til hamingju helvítið þitt, til hamingju.
laugardagur, nóvember 09, 2002
Kaffi Galdur Ég man, ó ég man eftir þeim sorglega stað. Lesendur muna kannski eftir staðnum, hann var í hvíta húsinu gegnt MR í Lækjargötunni þar sem veitingastaðurinn Si senor er nú, í kjallaranum. Þetta var "kaffihús" þar sem menn gátu hittzt og spilað roleplayspil eða hlutverkaspil svo kölluð. Einnig var þar boðið upp á skák, lúdó, myllu og venjuleg spil. Ekki man ég hvaða veitingar voru í boði, nema pylsurnar. Þær voru miður áhugaverðar. Náunginn sem rak staðinn var nefnilega ekkert sérlega snyrtilegur. Eitt sinn spurði hann okkur drengina í 4.M "Viljiði ekki fleiri pylsur?" og var þá á sama tíma að bora í nefið á sér upp fyrir fremstu kjúku. Það var ógeðslegt. Reyndar vorum við þarna eins og plága því þegar við skrópuðum í tímum langaði okkur alltaf til að tefla. Þarna voru taflborð. En við vildum ekki kaupa neitt. Bara tefla. Jafnvel eftir skóla líka. Héldum heilu taflmótin. Hljómflutningstæki voru höfð frammi við og þar var spiluð tónlist valin af gestgjafanum. Það var yfirleitt Star Wars geisladiskurinn. Félagi minn skipti einu sinni um lag, en það mátti ekki og reiddist pylsubjáninn mikið. Þetta endaði allt í leiðindum þegar staðarhaldarinn byrjaði að æsa sig yfir því að við vildum ekki kaupa neitt. Hann sagði staðinn ekki vera neina bölvaða félagsmiðstöð. Nei, það var rétt. Þá bauðst einn úr 8 manna hópnum að kaupa sér eitt nammistykki. Reiddist maðurinn þá mjög og vísaði okkur á dyr. Þetta voru endalok taflævitýrinsins mikla í sorglegustu kytru bæjarins. Hvað ætli þessi maður hafi tekið sér fyrir hendur eftir að staðurinn lagðist af? Það væri ekkert gaman að vita...
föstudagur, nóvember 08, 2002
Góð umfjöllun Inga Huld eldri systir Davíðs Þórs Tryggvasonar bekkjarbróður míns úr MR hefur um mig farið hlýlegum orðum. Þakka ég henni kærlega fyrir ummælin og mæli með síðu hennar. Vefsíðu þ.e. Hringtorgssturlun Á leiðinni á bókhlöðunna þurfti ég að þröngva mér um hringtorgið hjá þjóðminjasafninu. Það er yfirleitt ekki vandamál, en í morgun var það mjög hættulegt. Fólk keyrði eins og andskotinn sjálfur væri á hælunum á því og ytriakreinarfólkið hleypti hinum ekki út heldur gaf í til að smeygja sér framhjá fyrst. Strætó sýndi enga vægð og tróð sér inn á báðar akreinar. Ég sá tryllt augnaráð bílstjórans. Fólk sem var að koma inn á torgið í bílum sínum var heldur hvergi bangið. Það hægði varla á sér til að líta eftir umferð heldur steypti sér beint í kösina. Aðra eins sturlun hefi ég aldrei upplifað.
fimmtudagur, nóvember 07, 2002
Hvar er Jakob? Ég man eftir ,,Hvar er Valli?" bókunum góðu. Þeim var hægt að fletta aftur og aftur því það var bara einn Valli á myndinni, en alls kyns fólk og furðuverur út um allt. Ef maður yfirleitt fann Valla þá gleymdi maður strax hvar hann var. Nýjasta varan fyrir jólin 2002 er svona nokkurs konar nostalgía af Vallabókunum. Þetta eru hinar nýju ,,Hvar er Jakob?" bækur. Þarna er hægt að sjá skemmtilegar myndir fullar af mannverum sem allar eru að gera mismunandi hluti. Ekki var hægt að gera þetta alveg eins og Vallabækurnar heldur er kominn nýr fítus. Jakob er alls staðar á myndunum. Það skemmtilega er að reyna að finna stað þar sem Jakob er ekki.
5:30 ...er ekki góður tími til að vakna. Hvað þá til að keyra mömmu sína til Keflavíkur. Sérstaklega ekki þegar maður sofnaði ekki fyrr en klukkan 01:00. Ég get þó upplýst lesendur um að klukkan 6:10 í morgun var 3 gráðu hiti við fjöruborðið í Kúagerði og engin ísing á veginum. Þó er sjálfsagt að fara varlega á þessum viðsjárverða stað á Reykjanesbrautinni. Ja, nú verður drengurinn þreyttur eftir skóla. Andskotinn það er eitthvað að síðudjöflinum...
miðvikudagur, nóvember 06, 2002
Gísli Bergmann... ...setur út á ákvarðanatöku mína í vefbók sinni. Ég hefi nú fullkomnað nafn hans hér í tenglalistanum. Eftir að vinafólk mitt og jafnaldrar byrjaði í læknadeild hef ég séð þjáningar þeirra. Virðing mín fyrir Gísla hefur því snaraukist í haust og hafði ég þó engan ímugust á honum fyrir. Hann er hetja. Í tíma... ...í dag álpaðist einn laganeminn til að varpa fram pólitískri spurningu. Kennarinn upplýsti hann þá um að ef hann virkilega vildi svar við þessari spurningu, ja eða ef hann vildi öðlast kunnáttu til að geta svarað svona spurningum, þá væri hann í vitlausri deild. Var kennarinn ágæti þá að vísa til félagsvísindadeildar. Gott ef þessi kennari var ekki að furða sig á því um daginn að enginn skyldi vilja spyrja neitt út í aðild að ESB, hápólitískt málið. Furðulegt. Reyndar grunaði mig alveg að hann yrði ekkert óðfús í að svara því sem ekki er fullkomlega lagalegs eðlis...
Það er... ...þá ljóst að ég hefði allt eins getað sleppt því að lesa alla þessa dóma fyrr í haust, og ég hefði ekkert átt að vera að kynna mér námsefnið neitt mjög ítarlega, bara vita svona eitthvað um hvert atriði. Þá gat ég nefnilega bara krossað við eitthvað eitt alltaf og fengið rétt fyrir spurninguna. Mikið hlýtur þetta próf að gefa góða mynd af því hversu undirbúið fólk var. Ég er sammála Bjarna Aðalgeirssyni, þetta er fáránlegt próf. En það þýðir ekki að velta þessu fyrir sér, 7,5 er víst nóg. Spurning hvort maður nær hinu nokkuð. En þetta æfingapróf hræðir mig. Að koma inn í þetta próf ferskur og vita ekki neitt. Ég veit ekki hvort ég fer að próflæra fyrir þetta æfingapróf. Kannski bara að sjá hvernig prófið lítur út og svona. Er fólk almennt að leggjast í utanbókarlærdóm fyrir æfingaprófið?
Morgunsöngur Fátt er betra til að létta lundina fyrir daginn en að syngja lag. Með þetta í huga söng ég ,,Brennið þið vitar" fyrir kvenmanninn í bílnum á leiðinni hingað. Undirtektir voru ágætar en þó ekki jafngóðar og ég hafði vonast til. Aftansöngur ...hefur verið heldur lítill undanfarna daga. Mataræðið gott. Hafa lesendur tekið eftir því að þegar maður smyr sér nesti er það ágætt. En þegar mamma smyr það fyrir mann er það aðeins betra? Þetta er merkilegt.
þriðjudagur, nóvember 05, 2002
Prófniðurstöður ...voru hengdar upp á vegg í lögbergi í dag. Niðurstaðan var góð. Trúleysingjar, skammist ykkar. Hann er til. Skólinn Ég held að Skúli Magnússon sé orðinn heldur þreyttur á því að laganemar þegja alltaf þunnu hljóði þegar hann ræðir um efnisatriði námsefnisins en taka svo við sér þegar rætt er um prófið. Það er engu að síður eðlilegt þar sem framkvæmd prófsins hefur verið heldur...óljós. Að auki finnst mér Skúli oft spyrja salinn að einhverju sem er heldur sjálfsagt, en einmitt þegar spurt er að einhverju sjálfsögðu (sbr. "Hver fer með löggjafarvaldið hérlendis?" um daginn) finnst mér ég ekki þurfa að gala svarinu (þingmenn og ráðherrar) bara af því að ég veit það, þó ég viti það ekkert alltaf. Auk þess er ég ekkert æstur í að fara að svara Skúla því að öllum líkindum myndi hann skjóta mig í kaf og salurinn fara að hlæja. Annars finnst mér ágætt í tímum hjá honum og hann virðist fínn. ESB umræður Svo kom það upp í tíma að Íslendingar hugsi bara um krónur og aura þegar rætt er um aðild að ESB, en ekki hina friðartryggjandi einingu og stjórnmálalega samruna þjóðanna. Gott og vel, en hefur það einhvern tíma gerst að þjóðir ákveði að skerða fullveldi sitt án þess að einhver beinn fjárhagslegur ágóði sé fyrirfram tryggður? Spyr sá sem ekki veit. Ganga þjóðir almennt inn í bandalög þar sem aðrir aðiljar eru veikari fyrir en þær sjálfar? Spyr sá sem ekki veit. Felldu Norðmenn inngöngu í ESB tvisvar í þjóðaratkvæðagreiðslu af því að þeir vilja ekki "vera á sömu skútu" og Grikkir eða eru þeir bara svo helvíti ríkir að þeir þurfa ekkert ESB. Spyr sá sem ekki veit. Sjá Bandaríkjamenn sér hag í því að koma frá áhrifamanni á mesta olíuframleiðslusvæði heimsins og setja þar leppstjórn sína eða eru þeir bara svona góðhjartaðir? Spyr sá sem ekki veit. Hugsa ríki um annað en peninga og völd? Spyr sá sem ekki veit. Sjálfum finnst mér þjóðir eins og kettir í atferli. Þær eru góðar við þá sem eru stórir og sterkir en drepa þá sem eru litlir og aumir. En hvað veit ég? Ekki neitt!
Kaffi ...fór í kaffi til afa og ömmu. Afi gaf mér fullt af gömlum lagasöfnum. Kemur sér vel...hmmm. Skrönsun Á leiðinni til afa og ömmu náði dagurinn tvímælalaust hápunkti sínum á spennómeternum. Ég geystist eftir Miklubrautinni í góðu skapi, hlustandi á Michael Bolton. Er ég nálgaðist gatnamót Miklubrautar og Kringlumýrarbrautar kom gult ljós á óheppilegum tíma og ég þurfti að hamra niður hemlana með hörku. Það heyrðist alvöru 80's löggukagga B-mynda Steven Seagal skransihljóð. Ég er nýkominn á nagladekk. Það voru mikil för í götunni. Fólkið í nærstandandi bílum horfði á mig aðdáunaraugum. Fimmtuga konan í Hondunni þráði mig. Nú svo fór ég bara til afa og ömmu í kaffi.
mánudagur, nóvember 04, 2002
Afhjúpun Við Skúli höfum verið afhjúpaðir af glöggri stúlku, Ósk að nafni. Hún álítur svo að ég hafi kallað hana gúrku. Ég kannast reyndar ekki við það þó ég hafi eitt sinn fjallað um þær stöllur hér. Verið getur að ég hafi kallað hana einhverju öðru grænmetisheiti: Lárpera, eggaldin, kúrbítur. Ég þori ekki að sverja fyrir neitt af þessu. Óháð því hvort ég hefi kallað hana eitthvað efast ég um að ég kalli hana gúrku í framtíðinni. Sjálfur er ég meira eins og gúrka í laginu. Langur og mjór. Lárpera er heldur kvenlegra grænmeti og því mun ég fljótlega setja upp tengil á síðu Óskar hinnar glöggu er bera mun heitið ,,Lárperan". Þó ber að taka fram að ég veit ekki hvernig Ósk lítur út og er því ekki á neinn hátt að skírskota til vaxtarlags hennar með þessu uppnefni. Vefbók hennar er alláhugaverð. Það er alltaf ánægjulegt að uppgötva nýja ritfæra manneskju. Morðtilraun ...kvenmaðurinn reyndi svo að myrða læknanema hér áðan með því að renna sér í veg fyrir hann á rúllustól. Læknaneminn tók þessu vel og geislaði allur af hamingju. Hann hefur kannski verið svona glaður yfir því að einhver skilji hvernig honum líður í þessum klásus, hann vonar eflaust að kvenmaðurinn geri aðra tilraun. Kvenmaðurinn hefur nú þróað með sér nýja aðferð til að flytja sig milli staða á bókhlöðunni. Hann sest á rúllustól og ýtir sér frá næsta gólffasta hlut af öllu afli. Kvenmaðurinn þýtur því á milli staða eins og...eitthvað.
Hæðni Einn samnemandi minn hefur tvisvar, svo ég muni, komið með athugasemdir í tíma. Í bæði skiptin hefur kennarinn hæðst að honum á einhvern hátt. Þetta er skemmtileg framhaldssaga og ég bíð spenntur eftir næstu rimmu. Gamlar, ljótar konur Ég hef mikið velt fyrir mér kvennasögusafninu hér á bókhlöðunni. Það er alltaf dregið fyrir gluggana, alltaf kveikt þar inni og aldrei fer neinn þangað inn nema gamlar og ljótar konur. Ég sé hurðina þaðan sem ég sit. Það er einhver lítill miði á henni. Ég held að það standi á honum "Ef þér eruð eigi afgamlar, rykfallnar og skorpnar, gangið þá eigi hér inn." Til rökstuðnings þeirri kenningu minni get ég sagt frá því að fyrir stundu reyndi ung og falleg stúlka að komast þar inn. Henni tókst það ekki, þá las hún eitthvað á miðann og gekk svo sneypt burt. Sennilega hefur gömul ljót kona verið inni að halda hurðinni.
Storytelling ...mynd sem ég áhorfði í gær. Vissulega ágæt mynd frá Todd Solondz en eigi svo ægileg sem Happiness. Þó á hún sína spretti og rís hvað hæst í samtali lítils drengs við ræstingakonu. Drengurinn hellir niður safa um miðja nótt í eldhúsinu og fer að kalla á þernuna, hún svarar ekki enda væntanlega sofandi. Hann gengur þá niður til hennar og inn í herbergið hjá henni. Þar situr hún grátandi. Hann spyr hana hvað sé að, og hún segir honum að barnabarn sitt hafi verið tekið af lífi um nóttina. Það hafi verið á dauðadeild. Drengurinn fer þá að segja við hana að hún ætti ekki að vera leið, því það sé gott þegar vont fólk sé drepið. Hún segir barnabarnið ekki hafa verið vont, svo mikið viti hún. En litli drengurinn heldur sífellt áfram að segja henni að hún geti ekki verið viss. Sennilega hafi þetta verið hræðilegur maður. Konan grætur svo aðeins meira en þá segir drengurinn henni að hann hafi hellt niður og hún ætti nú að drífa sig upp að þrífa það upp. Konan, sem þrælar sér út allan daginn, er svo rekin eftir að litli drengurinn dáleiðir pabba sinn og segir honum að gera það. Litla kvikindið er tvímælalaust besta persónan í þessari mynd.
sunnudagur, nóvember 03, 2002
Ég er að íhuga... ...nei andskotinn hafi það ég er ekkert að íhuga. Ég íhuga aldrei. Af hverju íhuga ég ekki meira? Íhuga, íhuga, íhuga. Þetta er fáránlegt orð. Íhugið það, fól.
Loftafl nr.1 Nei, nú er ég ekki að fara að lofa skáklistina. Heldur fordæma myndina Air Force One sem sýnd var á RÚV í gær. Snemma í myndinni er forseti BNA að halda ræðu fyrir helstu fyrirmenni Rússlands í Moskvu. Hann stendur upp og heldur stutta ræðu. Mjög stutta ræðu. Ógurlega stutta ræðu. Harrison Ford er auðvitað djúpraddaður sem eykur á stórfenglegheitin. Forsetinn byrjar sem sagt að tala, og segir ekki það sem stendur í skrifuðu ræðunni, heldur eitthvað annað! Þegar þetta gerist grípur einn ráðgjafi hans um öxl annars og segir hina frumlegu setningu: "Hvað er hann að gera? Þetta er ekki í ræðunni." Forsetinn ákveður svo í þessari ræðu að gerbreyta stefnu Bandaríkjanna gagnvart hryðjuverkamönnum og einræðisherrum, en um leið breytir hann stefnu Rússlands í þeim efnum. Allir rússnesku herforingjarnir standa upp og klappa honum lof í lófa og tilbiðja hann. Skemmtilegast þótti mér þegar hann sagði að aldrei aftur skyldu Bandaríkjamenn láta eigin hagsmuni ganga fyrir hagsmunum mannkynsins eða eitthvað álíka. Myndin gengur svo út á enn frekari hetjuskap forsetans og endar í lélegri tölvumynd af brotlendingu flugvélar. Af fimm stjörnum mögulegum fær þessi mynd stóran kúk.
Aktu-taktu-í-rass Við hjúin fórum á Aktu-taktu áðan og vorum tekin í rass. Ég fékk mér ostborgara, franskar og sítrónukristal. Hún fékk sér það sama nema hvað borgarinn hafði á sér grillsósu. Gróf úttekt á matnum yrði þá svona: Borgarinn var með of mikilli sósu og of litlu kjöti, hann var allur linur og salatið allt annað en gott. Kjötið á honum var bragðlaust og umbúðirnar pirrandi. Tómatsósan var furðuleg á bragðið, eins og það væru einhver óæskileg aukaefni í henni. Frönskurnar voru á bragðið eins og fiskur. Alveg eins og að þær séu steiktar upp úr sömu feiti og einhverjir fiskbitar. Forðist því Aktu-taktu eftir fremsta megni.
laugardagur, nóvember 02, 2002
Sjónvarp ...á Íslandi er ekki upp á marga fiska. Skjár einn sýnir endalausa raunveruleikaþætti (sem eru drasl), Fjölvarpið er samansafn leiðinlegra stöðva (nema Discovery og National Geographic) og RÚV er farið að sýna Disneymyndir á föstudögum. Þar er einhver misskilningur í gangi. Einhver hefur horft á teiknimyndirnar frá Disney og haldið að allt efni frá því fyrirtæki sé frábært. Sjónvarpsmyndirnar frá Disney eru eitthvað það leiðinlegasta sem hægt er að horfa á. Annars vaknaði ég fjórum sinnum í nótt, ofboðslega þyrstur í öll skiptin. Kannski er það eitthvað tengt öllum Mexíkanska matnum sem ég borðaði í kvöldmat. Ég skal ekki segja...
föstudagur, nóvember 01, 2002
Ill áhrif oflestrar... ...nú rétt í þessu vék sér að mér stúlka ein úr læknisfræði og bað um far suður á land klukkan 19. Hún orðaði spurninguna svona: "Freingluansöh?" Laganeminn ég svaraði "Já". Ætli svarið hefði ekki verið "Egöhh!" ef ég væri í klásus. Ég ætla rétt að vona að þetta fólk taki lýsi.
Óþolandi læknanemar Já, það er pirrandi að sitja við hliðina á vansvefta, skítugum og geðsjúkum læknanemum á bókhlöðunni. Ef þú stendur upp og hættir að lesa í smá stund færðu stimpil. "Eh, sjáðu þennan, ógeðslega ömurlegur dúd. Getur ekki setið kyrr. Hann var að setjast niður, fyrir svona tveimur tímum. Díses. Hey, ég ætla bara rétt að klára þennan 1000 blaðsíðna kafla um okfrumur, svo förum við í kaffi, í hálfa mínútu." Ég er ekki aumingi!
Sögur af himnum Konráð hinn mæti segir á síðu sinni sögu af hljóðhimnu. Ég lenti eitt sinn í dálitlum himnuhremmingum. Þannig var að húsfluga var að leik á vanga mér einn daginn, ég var um 10 ára gamall. Hún skreið þá í eyra mér og þótti henni þar búsældarlegt og frjósamt. Mér þótti hegðun hennar ekki hús(flug)um hæf og reyndi að hrekja hana á brott með hrakyrðum og handapati. Óbermið sá sér þann kost einn færan að skríða inn í hlust mér. Þar smellpassaði hún. Ég hef sennilega gengið of hart að henni því ferðinni hélt hún áfram alveg inn að hljóðhimnu. Þegar þangað var komið fannst henni tími til komin að taka til flugs. Blakaði hún því vængjum eftir því sem pláss leyfði. Vængirnir hristu því hljóðhimnuna til og frá. Það skynjaði ég sem hljóð. Hátt hljóð. Þetta var því dálítið eins og að fara á aflsýningu í Smárabíói, á mynd um flugu. Ekki skemmtilegt. Móðir mín fjarlægði svo óargadýrið úr höfði mér. Hafði það þá rispað í mér hljóðhimnuna og valdið tímabundnum skemmdum.
Að láta eitthvað í té Ég virðist ómeðvitað hafa látið hangikjöt í té nú rétt áðan. Svo datt það reyndar niður á milli té og ypsilon. Fyndnasti maður Íslands ...fór á keppnina í gærkveldi. Hún var fín. Gaurarnir voru nokkuð góðir. Já fyrsti hafði það stutt og laggott og var mjög fyndinn, fór vítt og breitt á skömmum tíma. Svo kom furðulegur maður með trefil sem japlaði sífellt á eigin vörum. Maðurinn þ.e. (hardeeharhar). Hann var stressaður og minnislaus en þó nokkuð fyndinn. Talaði um hringtorg, þá kom sigurvegari kvöldsins, Dalvíkingur með stolna brandara og Spaugstofukímni. Hvað var málið með það? Hann var með mikið af drasli með sér og klæddi sig "asnalega" til að auka á stórfenglegheitin. Jú, sumt af því sem hann sagði var fyndið, annað alls ekki. Hins vegar vakti mesta athygli mína sá mikli fjöldi fólks í salnum sem hélt sig vera húmorista. Kona ein fann sig knúna til að segja orðin "fótbolti sucks" nokkrum sinnum mjög hátt. Hennar framburður var samt "fóbotti söghs" með rámri röddu. Ofboðslega sniðug. Þráinn úr leiðinlega þættinum á Radio-X kallaði fram í setninguna "oh, nú þarf ég að fara aftur að skíta helvítið þitt". Það var ekki fyndið. Að lokum var svo einhver að blaðra fram í þegar Úlfar Linnet steig á svið. Úlfar var ágætur, talaði um börn. Þetta var haldið á sportkaffi. Hlutfall ógæfufólks var hátt. Í nótt ...fékk ég svo hastarlega verki í fótinn, dópaði sjálfan mig upp og sofnaði um 2:30 Það var fyndnara en ofangreind framíköll.