Síðasta færslan
Þetta er síðasta færslan sem ég skrifa á þetta blogg. Hún er númer 856 skv. bloggernum. Örvæntið þó eigi, heldur breytið tenglum ykkar yfir á þetta hér.
#b-navbar { height:0px; visibility:hidden; display:none }
Þetta er síðasta færslan sem ég skrifa á þetta blogg. Hún er númer 856 skv. bloggernum. Örvæntið þó eigi, heldur breytið tenglum ykkar yfir á þetta hér.
Ég tel að ráðleggingar mínar til háttvirts utanríkisráðherra muni koma sér vel fyrir framboð okkar til Öryggisráðs sameinuðu þjóðanna. Hún spurði mig hvort að brandarinn "Gilligilli-offsenfeffer-katseneller-Kofi Annan" væri góður icebreaker á milli hennar og aðalritarans. Ég sagði henni að svo væri ekki, enda hefði þetta ekki nógu alþjóðlega skírskotun.
Ég hef orðið þess áskynja að nýtt æði sé að renna yfir þjóðina nú þegar Magni hefur sungið sitt síðasta í Bandaríkjunum. Ég ríð því á vaðið og tek fullan þátt í þróuninni: Hér eftir mun ég verða kallaður Capacent Önundur.
Á Select við bókhlöðuna keypti ég mér samloku í gær. Þangað kom inn maður rétt á eftir mér, lagði hann fartölvutösku sína á afgreiðsluborðið og sagði eitthvað við afgreiðslumanninn, ég held að það hafi verið eitthvað á borð við: "Takið þið við fartölvum?" Svar afgreiðslumannsins var hreint og beint "nei". "Jú" sagði aðkomumaðurinn þá. "Nei, það höfum við aldrei gert og munum aldrei gera" sagði afgreiðslumaðurinn til ítrekunar. Þá gaus upp mikil bræði í aðkomumanninum og hann sagði "ÉÉHHHTUUU....helvíti", en hann koðnaði hálfpartinn niður eftir fyrra orðið. Þar lét hann við sitja, tók töskuna sína og hvarf út í iðandi mannlíf höfuðborgarinnar.
Í fréttunum núna áðan var Jónas Þorsteinsson, síðhærður stjórnandi gönguferða í Reykjavík þar sem leitað er að draugum - eða eitthvað álíka. Mér fannst ég nú eitthvað kannast við karlinn og mundi þá að þarna er auðvitað sami maður á ferðinni og átti góða spretti í málverkafölsunarmálinu. Þá var hann reyndar stutthærður og hét Jónas Freydal.
Fífill þessa bloggs var eitt sinn mjög fagur. En nú er annað uppi á teningnum. Allt í rugli forritunarlega séð og aldrei skrifað neitt inn á þetta. Ég hata líka bloggerinn. En ég get ekki skipt um slóð, er búinn að vera með þessa slóð árum saman. Erfitt.
Þetta helvítis drasl drepur niður alla löngun til þess að skrifa, enda eyðir þetta bara færslunum frá manni og er með endalaust vesen alltaf. Algjört rusl.
Ég vil selja ykkur sófaborð. Borðplatan er 130x70 cm að flatarmáli. Þetta er eikarborð, sterkbyggt og vandað, með stífum á milli fótanna (á skammhliðina) og einni stífu á langveginn. Borðplatan er flísalögð. Það er vel farið og ekkert blettað. Verð 12.000 krónur, umsemjanlegt þó.
Skv. Blaðinu voru 100 óbreyttir borgarar í Írak að jafnaði drepnir á dag síðustu tvo mánuði. Það er hressandi.
Nú liggur seglskip í Reykjavíkurhöfn. Þetta er víst eitt hið stærsta í heiminum. Ég fór að skoða það í gær. Mjög flott. Las líka fréttablaðið í gær. Þar kom fram að flatarmál seglanna á skipinu væri 4,2 ferkílómetrar. Ekki núllaruglingur heldur skrifað með bókstöfum. Skemmtilegt það. Ætli þeir dragi seglin á eftir sér bara eins og troll? Blaðið í dag er með frétt af sértrúarsöfnuði í Kenýa sem telur að heimsendir verði í september þegar kjarnorkustyrjöld muni brjótast út. Fréttin endar á því að yfirvöld í Kenýa hafi áhyggjur af afleiðingum þess ef spádómurinn rætist ekki. Ha? Ef hann rætist ekki? Hvað með fokking afleiðingarnar af því ef hann rætist?! Er það ekki frekar áhyggjuefni? Nú dámar mér!